Ölüm Öğütleyenler Hakkında
Ölüm öğütleyenler vardır.Dünya , hayattan çekilmelerini önerdiğimiz böyleleriyle doludur.İşte böyle gereksiz insanlarla doludur dünya.Bu fazlalar yüzünden hayat bozulmuştur.Bunları "sonsuz hayat" sözleriyle kandırıp bu dünyadan ayırmak gerek.
Ölüm öğütleyenlere sarı veya kara diyorlar.Fakat ben onları size
""Hiç kimse mi, hiçbir yer mi?""
Fern: Başka bir yerde herhangi biri olmaktansa evimde "hiç kimse" olmayı tercih ederim.
Ambrose: Hiç bir yer olmayı tercih ederim. Adam olmak beklenirken bir "hiç" olmak fazlasıyla rahatsız edici bir durum.
Fern: Nereden bileceksin ki sen daha önce "hiç kimse" oldun mu?
Ambrose: Herhangi biri olan herkes başarısız olduğu anda "hiç kimse" olur.
Kalbimde gözyaşı gibi bir hiss kaybolmuş.Bir parçam gibi hissedemiyorum artık.Mutlu olmayı denedim.Denedim.Yüzümdeki gözyaşlarına katlanamıyorum.Yalnızlığın tadı buysa eger tüm tadı alıyorum.
Ağladığımı duyuyormusun?
Ağlıyorum.
Beni tuta bilirmisin kollarında?
Beni kollarına sar başka bir yerde olmak istemiyorum.Beni karanlıktan çekip götür.Kendim yapamıyorum.Yalnızım.Bana sarıl,aşkının beni kuşatmasına izin ver.Ben kayboldum.Yalnızlığın oyunlarında.Eger sen yoksan hiç birşeyim yok demektir.Yalnızım.Sana ihtiyacim var.
Ruhumu iyileştirirmisin?
"BİR PİRİNÇ TANESİ"
Ben beş yaşında idim. Babaannem rahmetli pirinç ayıklıyordu. Bir tane yere düştü. Babaannem eğildi aramaya başladı. Sağa bakıyor sola bakıyor bulmaya çalışıyor.... Çocukluk işte
'aman babaanne' dedim. 'Bir pirinç tanesi için bu kadar caba harcamaya yorulmaya değer mi?'
Rahmetli ilk defa sertleşti bana karşı öfkeyle
1980’li yıllardan sonra düşünce hayatımızın genel özellikleri köklü olarak değiştirilmiştir. Bu ülkede yaşayan insanlar bir bütün olarak düşünceden, sistematik fikirden, ideolojilerden, estetikten, etikten, bilimden uzaklaştırılmıştır. Bu yıllarda insanların temel referans kaynakları önemli oranda yerle bir olmuş, bunun yanı sıra okuma edimi köklü
