"O kadar acı çeker ki insan, canlılar arasında bir tek o kahkahayı icat etmek zorunda kalmıştır," der Nietzsche. Ya da buna benzer bir şey ışte, sarhoşum, şimdi bu kadar hatırlıyorum.
"Doğanın bir gerçeği. Her şeyin bir karşıtı vardır. Protonlara karşı
elektronlar. Yukarı zerrelere karşı aşağı zerreler. Atomdan küçük seviyede
kozmik bir simetri vardır. Maddeninyang'ına karşı karşımaddeyin'dir. Fiziksel
denklemi dengeler."
Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, bilgelik çağıydı, ahmaklık çağıydı, inanç devriydi, inançsızlık devriydi, aydınlık mevsimiydi, karanlık mevsimiydi, umudun baharıydı, umutsuzluğun kışıydı; her şey önümüzdeydi, önümüzde hiçbir şey yoktu; ya hepimiz doğrudan cennete ya da tersine gidiyorduk... Kısaca, devir şimdiki devre o kadar benziyordu ki, devrin önde gelenleri, “iyi” ve “kötü” karşılaştırmalarının yalnızca üstünlük derecelerinde yapılmasında direniyorlardı.