İnanır mısınız, bazen öyle sıkıntılı, öyle bunaltıcı günlerim oluyor ki, gerçek bir hayatı yaşamaya gücümün yetmeyeceğini, gerçekleri kavramakta çok geri kaldığımı, duygularımın körleştiğini hissediyor, kendi kendime lanet ediyorum.
"Adamı neredeyse kral yerine koyup başında taşımış ama hayat bunlarla yetinmiyor. Sadece iyi olmak , insanları memnun etmek hatta onları çok sevmek bile yetmiyor bazen."
Sayfa 107Kitabı okudu
Yaşamın karmaşıklığı bazen bizi sıkıştırır, boğar gibi gelir. İnsanlar, bu sıkıntılardan kaçmanın bir yolunu bulmak için çeşitli şeyler yaparlar. Kimi müziğin sihirli dünyasına sığınır, notaların arasında kaybolur. Başlangıçta farkında olmasa da, zamanla şarkı sözlerinde kendi yaşadıklarını bulur. Şarkının dili, onun duygularını ifade etmek için bir araç haline gelir.
Kimisi ise romanların büyülü dünyasına sığınır. Bir kitabın sayfaları arasında dolaşırken, kendi hikayesinin izlerini bulur. Dün yaşadığı olaylar, bugün bir karakterin serüveni olarak karşısına çıkar. Kelimelerin büyüsüyle, kendi dünyasından bir an için uzaklaşır.
Bazıları içinse uyumak, kaçmanın en kolay yolu gibi gelir. Geceyi bekler, sessizliğin ve karanlığın kucaklayıcı kucağında huzur bulur. Ancak bazen, beklenmedik bir şey olur ve insanın zihnini huzursuz eder. Belki de o zaman, balkonun soğuk köşesinde yıldızları izlerken gerçek anlamını buluruz. Gökyüzünün sonsuzluğunda, kendi varlığımızın sınırlarını unuturuz.
Hayatın karmaşasından kaçmak, bir an için tüm benliğimizle nefes almak istediğimizde, farklı yollar buluruz. Kimi zaman müzik bizi sarar, kimi zaman kitapların dünyasına dalıp gideriz. Ama sonunda, her birimiz kendi yolculuğumuzda kayboluruz. Ve belki de, kaybolduğumuz yerde kendimizi buluruz.
Bir kez daha, “Kendi mutluluğum için ilk olarak kendimi düşünürsem, bu beni bencil biri yapmaz mı?” diye merak ediyor olabilirsiniz. Unutmayın ki herkes mutlu olmayı hak eder ve herkesin buna ihtiyacı var. Siz de bunu diğer herkes kadar hak ediyorsunuz. Bazen bir başka kişiyle eğlenceli vakit geçirebilmek için zaman yarattığınızda diğer bir kişiye ‘hayır’ demek zorunda kalacaksınız. Bunun, bencillikle hiçbir alakası yok. Bu tam anlamıyla dengeyle ilgili.
Korku tuzağına yakalanmış orta sınıf çocuklarının giderek daha fazlası eve kapatılmanın sıkıntısını çekmeye mahkûm oluyor. Çoktan şimdinin şehri olan geleceğin şehrinde, elektronik dadılar tarafından gözetlenen teleçocuklar teleevlerinin bir penceresinden sokağı izleyecekler: Şiddet yüzünden ya da şiddet korkusu yüzünden yasaklanmış sokağı; her zaman tehlikeli şeylerin olduğu ve bazen olağanüstü şeylerin, hayatın görmeye değer yanlarının gerçekleştiği sokağı.
Sayfa 27
“Terbiye edemediği acıyı tahliye etmeli insan, mutluluk bazen vazgeçmektir.”
Çünkü onların da kalbi sakat
Çok ayıp çok acı bir şey olsa da, insanlar bazen sakatlarla alay etmekten hoşlanırlar
Rüya ile gerçeği bazen ayırt edemiyor insan. Aklı insanla en tehlikeli oyununu oynuyor.
Kâri, canım kâri. İnsan bilmek için söylemez, görülmek için gülmez ve sevilmek için sevmez sadece. Bazen unutmak için hatırlar, bazen özlemek için gider, bazen ve çoğu zaman hatta ölmek için yaşar.
"bazen düşünüyorum da, biraz olsun yazabilecek kadar iyi olsaydım en azından düşüncelerimin baskısından kurtulup rahatlayabilirdim."
"Bazen sessiz kalmak, konuşmaktan daha güçlüdür."
Sayfa 17Kitabı okuyor
Bazı insanlara bir şeyi anlatmaya çalışırken Türkçe’m bile yetmiyor bazen…
BU SON SÖZÜM OLSUN...
Bazen gitmek gerek! Nedeni, niçini, niyesi olmayan bir gidiş. Dönmek mi? Nasip!