Çocuk mu, robot mu yetiştirmek istiyorsunuz?
• Çocuğunuz;
– Varsın, bir çivi bile çakamasın… ama, dersleri iyi olsun.
– Varsın, omuzlarda cenaze taşıyanlara bön bön baksın… ama, matematiği düzgün olsun.
– Varsın, evin çalan telefonuna cevap veremesin… ama, notları yüksek olsun.
– Varsın, eve gelen misafirlerinizle üç kelime konuşamasın… ama, fen lisesine gitmiş olsun.
– Varsın, ağlayan bir
22:13
İnsan bazen yalnız hissediyor kendini. Onca seveni, önemseyeni, merak edeni varken üstelik. Bazen aldığımız her nefes bir oflamamıza kurban gider. İçimiz sıkılır. Çoğu zaman somut bir sebebi bile olmaz bunun. İşte şu an öyle bir yalnızlığın, öyle bir iç sıkıntısının içerisindeyim. Elimde, gözümle gördüğüm, elimle tuttuğum hiçbir sebebim yok. Belki kırgınım, belki yorgun... Haberim bile yok. Ruh halimi deriz, bunalım mı... Nasıl adlandırsak bilemeyiz. Bir anlık çöküntü, belki koca bir içe gömülme. Belki de; hiçbir şeyi anlamadan, farkına varmadan, sessiz sedasız bir yolculuk kendine.. Canımı yakan şeyler olduğunu biliyorum ama ne olduğunu bilmeden cayır cayır yanıyorum. Ne aptalca bir his bu. Belki yavaş yavaş yok oluyorum. Anlamlandıramıyorum, adlandıramıyorum. Şu anda yaşamış olduğum şeyi anlayamıyorum. Düşünmek istemiyorum. Kimseyle konuşmak istemiyorum. İçimden gülmek gelmiyor. Öylece bir kenarda kalakalıyorum. Sigara içemiyorum. Her şeyi içime atıyorum. Kendimi de oraya taşımayı seviyorum. Bana benden zarar gelir mi? Bilmiyorum. Belki de, kendime en büyük zararı ben veriyorum. Uyumak istiyorum, unutmak istiyorum. Yeniden başlamak istiyorum. Ve hepsi şu an oluyor. İçimi koca bir hüzün denizi kaplıyor yine. Ama ağlamıyorum. Sonra dönüp diyorum ki kendime;
"Ben hala neden yaşıyorum"...
A.U
. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)
En beğendiğiniz cümle hangisi oldu?
İnsana hissettikleri ağır gelir mi? Hani bazen diyoruz ki yorgunum, hayırdır sırtında yük mü taşıdın diye cevap veriyor karşı taraf. Bu yorgunluğun öyle bir yorgunluk olmadığını bir türlü anlatamıyoruz. Hayatta yaşadığımız olayların ruhsal olarak bizi nasıl yorduğunu dillendiremiyoruz. O ruhsal yorgunluk içimizde bir his olarak kalıyor. Peki insan
Susamam
Günler koşuşturmakla geçip giderken
Neden var olduğunu unuttun
Neden olduğun sorunlarınsa farkında değilsin
Gülmek eğlenmek istiyorsun
Sorunlara çözüm bulmak gibi bir derdin yok
Hayat zaten çok zor
O yüzden müzik seni eğlendirsin
Gerçeklikten uzaklaştırsın istiyorsun
Ama biz müziğin bir şeyler değiştirebileceğine inanıyoruz
Bizimle
İçimde Bana Kapanan, Sana Açılan Kapılar
Çocuktum, Sunay Akın hikayeler anlatırdı televizyonda o ne ses, o ne his.. Yaşatırdı hikayeyi. Modern bir Dede Korkut'tu bizim için. Hala anlatıyor belki. Ama biz çocuk değiliz yazık. Ve zamanımız bize ait değil.. Çocukken mutlaka bir yerde Sunay Akın'a denk gelirdim. Şimdi ?
Radyo tiyatrosu dinlerdim uyuyamadım mı. Hepte polisiye hikayelere denk
....YOUR LİFE YOUR WORLD YOUR RULES..
..............👤 MY 👤 TALK 👤 BOX👤.............
100/1️⃣0️⃣0️⃣ PROFİLLERDE “Paylaştığım alıntılar onlara katıldığım anlamına gelmemektedir.” ŞEKLİNDE bilgilendirme notlarına rast geliyorum. 🤔 O halde, alıntılarınızı yorumlayın yanlış tanınmak istemiyorsanız. Yorum alanı diye bir şey var çok şükür. Böylelikle sadece yazarlara hizmet etmemiş ve
UMUT ÖYKÜSÜ
KIZILDENİZ’DEN KÖPRÜCÜK KEMİĞİ’NE UZANAN UMUT
Küçük pencereden yan tarafa neredeyse bitişik yakınlıktaki eski apartmandan açıkta kalabilmeyi başarmış gökyüzünün aydınlığı , dramatik filtresinin sağladığı görünüme benzer bir ışıkla odaya doluyordu. Yerde annesinin eski penyelerden ördüğü paspas , odanın iki duvarını uçtan uca
Kalbe düşen, kaleme dökülenlerde bugün :)
Kâinatta hiç bir şey tesadüfi olmaz,olamaz.Bir sınava tabi tutulduysak eğer oradan öğreneceğimiz bir çok şey var demektir. Çünkü bu hayatta karşımıza çıkan her bir olay, her bir insan, hatta her bir letaif (his) bizim tekamülümüz için gelir ve sonrasında da biz ondan dersimizi alırsak gider. Bazen gider ama, biz asıl dersimizi almamışsak tekrar geri gelir ve de biz ona "Hayat tekerrürden ibarettir" deriz.
Daha hayatımıza çooook öğretmenler girecek,çıkacak.. . Bediüzzaman üstadımız "80 kusur senede 80 bin hocadan ders aldım" derken bunlar medresedeki hocalar değildi sadece. Bazen bir çiçek, bazen bir karınca, bazen bir çocuk, bazende bir kuş sadece olayları iyi okumak bize düşen. İyi okuyalım ki kötü dediğimiz olaylar tekrar etmesin. "Canımı çok acıttı" dediklerimiz tekrar canımızı acıtmasın. Yoksa biz öğrenene kadar gelmeye devam edecekler....
Ayrıca öğretmenlerimize (bize ders veren çiçek, böcek, insan vs.) teşekkür etmeyi de unutmamak gerek bazen büyük fedakarlıklar yapıyorlar. Bize kötülüğün ne olduğunu öğretiyorlar. Aslında kötü olmayı tercih ediyorlar bazende. Velhasılı kelam bu hamur çoook su götürür.. bakalım daha neler öğretecek bize hayatımıza girenler.
Tekamül yolunda iyilerle karşılaşmak, iyi olmak, güzele layık olmak en güzele varmak duası ile...
🌼🌼🌼
Susmam, Susamam!
Verse 1: Fuat] (Doğa)
Cengiz Han zamanı akan nehirde
Elini yıkamanın bedeli ölümdü
Göç edip çürüdük
Çöp kusarak üç denize sıçan bi’ hale büründük
Egzoz gazı soluyan
Sağı solu belli olmayan
Mangala gitti maganda!