....
İnsan bazen uzaklığına gitmek ister.
Orası ne bir evdir, ne bir han, ne de bir sokak.
Orası insanın yalnızlığına konuk olduğu, kendini meşrebince ağırladığı ve vakit gelince uğurladığı yerdir.
Duygusuz seks vs sevgi
Cinsel isteğin amacı birleşmektir. Bu sadece bedensel bir açlığın, acı veren bir gerginliğin giderilmesi değildir. Cinsel arzuyu sadece sevgi uyandırmaz. Yalnızlıktan doğan huzursuzluk, hüküm etmek ya da hüküm edilmek isteği, kendini beğenmişlik, incitme, hatta yok etme isteği de uyandırabilir.
Öyle görülüyor ki herhangi bir güçlü heyecana cinsel arzu karışabildiği gibi böylesi bir heyecan cinsel arzu uyandırabilir de, ama bunlardan sadece bir tanesi sevgidir.
Çünkü birçok kişi cinsel arzuyu kafalarında sevgi düşüncesiyle bütünleştirdiği için, birbirlerine duydukları bedensel isteği kolayca sevgi sana bilmektedir.
Sevgi cinsel birleşme isteği yaratabilir, bu durumda bedensel birleşmede hükmetme ya da hırs yiter, şefkat ortaya çıkar. Eğer bedensel birleşme arzusunu sevgi doğurmuyorsa, eğer cinsel sevgi aynı zamanda kardeşçe sevgi değilse, bu birleşme geçici, hazzı dayalı bir duygu olmaktan öteye gidemez.
Cinsel çekim, bir süre için bir olmak sanrısı yaratabilir. Ne var ki sevgi olmadan bu birlik, eskisi kadar yabancı ve uzak iki insan bırakır geride. Bazen birbirlerinden utanmalarına, hatta nefret etmelerine neden olur. Zira kurdukları düş yiter yetmez yabancılıklarını eskisinden daha yoğun duyarlar.
Sayfa 74Kitabı okudu
Gün gelir gider, hakikat kendini belli eder.
Söz kılıç gibi kötüyü iyiye çeker.
Sözün yarası olur ise kapanır, bazen yüzeysel.
Ama yazı öyle mi ?
Nice bağırları deşer, deler de geçer.
Nasıl bir kadın mı?...
Akıllı kadın değil deli bir kadın tercih etmeli..
Çünkü ; içi dışı birdir, yalanla dolanla işi olmaz. Herşeyi ap açık söyler. Gizlemesini de iyi bilir.
Mesela, acısını hiç belli etmez, kimseye kendisini acındırmaz, adam gibi güçlüdür, adam gibi sevmesini bilir deli kadın.
Akşam biryere mi gidecek baktı ruju mu bitmiş hiç aldırış etmez , ben
"Ama bazen de her şeye boş veriyorum, 'At kendini denize,' diyorum. Olsun bitsin."
Sayfa 72 - İskele ParklarındaKitabı okudu
Bu yıl gittiğim izmir tüyap kitap fuarında tanışıp, ne zamandır bir kitabını okumayı istediğim bir yazardı 
Nermin Yıldırım , kitabı benim için imzalarken yazdığı " unutmak istemeyeceğin anılar yaşadığın bir hayata" diyerek içimi ısıtan bir yazar oldu ilk anda.
Ilk okuduğum kitabı olmasına rağmen, arkadaşımla uzun bir sohbet ediyor gibi
z raporumsu
"Önümüz temmuz, önümüz ağustos," diye bu aya başlamıştık. Bitti yolun yarısı. Sıcaklardan şikâyet etmenin hâlâ eskimediği, yazın en güzel meyvelerini en acı şekilde verdiği son haftalar. Çok yorucu ve sancılı geçen zamanın ardından, yaz ve benim için tatil henüz bitmemiş olsa da, güzel anıların ve hevesimizin bitişini sanıyorum son
O değilde Sahi empati neydi.?
Klasiktir coğrayfa kaderdir. Ya empati ? Kendimizi bir Afrikalının yerine koyduğumuzda patlayana kadar su içmek mi? Belki
Şehrimize bombalar yağmıyorsa her gece( Orta doğu gibi) havai fişek patlatmak mı? Kim bilir.
Yürüme engelli bir insanı görünce onun görebileceği şekilde oturup kalkmak zıplamak mı? Hemen hemen.
Ve geri kalan tüm engeller