Adaletinle tanındın, büyüklüğünü dost düşman herkes belledi. Ama sen, yapılan övgülere kulak tıkadın.Gönül dostlarının kapısına gidip iki büklüm bekledin. Allah'a karşı kulluğumda eksiklik var mı? diye endişelendin.
İlme aşıktın, öğrencilerin ayaklarının tozlarını mezar toprağına serpecek kadar önem verdin öğrenmeye.Şairleri kolladın,hediyelerle gönüllerini okşadın. Bahçende yetiştirdiğin güller kadar pembe,onlar kadar güzeldi yüreğin. İçine herkesi sığdırdın.
Sayfa 141Kitabı okudu
Okullarda öğretilen Şey; elifbe, biraz coğrafya, biraz tarih , yarım yamalak hesap. Tarih denilince yalnız padişah adlarını anlamak Lazım.Öğretimin ağırlık noktası Kur'an'dır. Çocuk arap harflerini bekledin mi cüzlere geçer. Çocuğun anlama ve kavrama kudretine önem verilmediği için , bütün öğretim ezbercilik temeli üzerine kurulmuştur.
Sayfa 100Kitabı okudu
Sen koşulsuz sevdin mi ki, koşulsuz sevilmeyi bekledin? Aldatsa ayrılmaz mıydın? Beklentilerin karşılanmadığında gitmez misin? Kurallar, şartlar hep var ve var olacak. Ta ki kaynağa inene dek... Ama bizim için henüz erken. Biz daha çok uzağız inan bana. Bize aşkı, sevgiyi tutsaklık gibi öğrettiler. Sahip olmak, emin olmak, istediğimiz hale getirmek. Aslında bencilce hem de çok bencilce. İnsanlara güvenemeyen ben iken, karşımdaki bana yeterli güveni hissettirmediği için onu suçlarsam bunu nasıl açıklarsın? Yalnızlığımla barışamıyorken karşımdaki insanın sürekli yalnızlığımı kapatmasını ondan istersem onun istekleri ne olur? Samimi ve dürüst bakarsan ilişkilerde de "hep ben, hep ben" dediğimizi göreceksin. Fedakârlıklarımız, istediklerimizi alabilmek için verdiğim rüşvetten öteye geçmiyor. Şimdi onun arkadaşlarıyla çıkmasına ses etmeyeyim ki ben de arkadaşlarımla çıkarsam o da bana bir şey diyemesin durumu... Ben onun istemediği şeyi yapmayayım ki o da benim istemediğim şeyi yapmasın.
Sayfa 138
Adaletinle tanındın, büyüklüğünü dost düşman herkes belledi. Ama sen, yapılan övgülere kulak tıkadın.Gönül dostlarının kapısına gidip iki büklüm bekledin. Allah'a karşı kulluğumda eksiklik var mı? diye endişelendin.
İlme aşıktın, öğrencilerin ayaklarının tozlarını mezar toprağına serpecek kadar önem verdin öğrenmeye.Şairleri kolladın,hediyelerle gönüllerini okşadın. Bahçende yetiştirdiğin güller kadar pembe,onlar kadar güzeldi yüreğin. İçine herkesi sığdırdın.
Unutma Ki
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Sayfa 309 - Özgür yayınlarıKitabı okudu
Geç benden, ben dururum, ben beklerim, geç benden,
Ama nereye geçersin benden ben bilemem.
.
.
.
Dediler ki, şu ağaçlar gibi bekledin, şu ağaçlar gibi hayal,
Şu ağaçlar gibi kederli.
.
.
.
Biri gelse... Biri görse... Biri gelmişti... Açmıştı... Durmuştu...
Duruyor hala bende.
Yahut sevgilin seni sevmiyordu... O zaman ne yaptın? Geceleri ağladın mı? Ona sararmış yüzünü göstermek için geçeceği yolda bekledin, ona uzun ve acındırıcı mektuplar yazdın değil mi?
Sayfa 14
Bu topluma -romanlar, öyküler, filmler, şiir, oyun...- yağmur yağacak diye çok bekledin. Kül yığını! Senin yazdıkların da, bunda sonra yazacakların da.
Sayfa 77
