Gelecekse beklenen,
beklemek güzeldir.
Özleyecekse özlenen,
özlemek güzeldir.
Ve sevecekse sevilen;
O hayat herşeye bedeldir.
~Özdemir Asaf~
66.
Hep yorgunluk bekler yaşamının anlamını arayan kişiyi -gidip arayınca bitkinlik; durup bekleyince, bezginlik...
- Ne de güzeldir ama, aramak - acılı; ama, nasıl da yüce, beklemek...
Boyuna anlayamadığındır, anlamı yaşamının, kişinin -en çok anlamadığında da, en çok anlamlı...
İyice anlamsızken, en çok anlamlıdır, anlamı, yaşamının, kişinin.
Sayfa 98 - metisKitabı okudu
"Gelecekse beklenen,
beklemek güzeldir.
Özleyecekse özlenen,
özlemek güzeldir.
Ve sevecekse sevilen;
O hayat her şeye bedeldir."
Özdemir Asaf
Gelgeldim,
Beter, bize kısmetmiş.
Ölüm, böyle altı okka koymaz adama,
Susmak ve beklemek, müthiş
Genciz, namlu gibi,
Ve çatal yürek,
Barışa, bayrama hasret
Uykulara, derin, kaygısız, rahat,
Otuziki dişimizle gülmeğe,
Doyasıya sevişmeğe, yemeğe...
Kaç yol, ağlamaklı olmuşum geceleri,
Asıl, bizim aramızda güzeldir hasret
Ve asıl biz biliriz kederi.
Sayfa 31 - Metis YayınlarıKitabı okudu
“Gelecekse beklenen,beklemek güzeldir.Özleyecekse özlenen,özlemek güzeldir.Ve sevecekse sevilen;o hayat her şeye bedeldir.”
Özdemir Asaf
Çocuk ruhlu...
Hep çocuk kadınları konuşur insanlar, oysa bizim toplumumuzda çocuk ruhlu erkek de çoktur. Güzeldir, temizdir, sıcaktır, cana yakındır bu tür erkekler. Öfkeleri bile bir çocuğunki gibidir. Hep sitem doludur. Özellikle kadınlardan istekleri, beklentileri hiç bitmez. Bu hayatın içinde yaşayan yetişkinlerin hemen hepsi onların ağabeyi, babasıdır. Yetişkin erkekler ve anaç kadınlar çok sever bu tipleri. Onlara yakınlik göstermekten hiç korkmaz lar. Karşılık beklemek de hiç akıllarına gelmez. Yetişkin erkekler böyle tipleri yanlarında taşımaya bayılır. Onların yanında biraz ağabey ama daha çok da erkek olurlar.
Sayfa 65 - Doğan KitapKitabı okudu
Ne güzeldir yaşamın henüz neresinde olduğunu bilmezken, yaz mı kış mı bilmezken, yanaklardan yaşlar süzülerek o yaşlarla kendini ömür boyu sulayacak sarnıcı doldurmak, biriktirmek.
Ne güzeldir o hapishanenin bahçesinde çiçek yetiştirmek ve dünyanın omuz omuza sımsıkı doluluğunu yapayalnızken hissetmek.
Ne güzeldir hiç beklemeden yirmi yıl beklemek ve kendine mahcubiyetle elini uzatmak.
Ne güzeldir unutulmak ve kendini unutmak.
Ne güzeldir kendini sevmek için değil görüp duyduklarınla hatırlamak. Mor salkımlar, bal çiçekleri, taş yosunları, kertenkeleler ile bir dili konuşmak.
Ne güzeldir suçsuzken ağlamak, yol görmeden yürümek, uçup gitmiş ipek böceği kozalarını biriktirmek, ipeğe ve kaynamaya inanmamak, mercanköşk dalına yaslanarak ama eğmeden yaşamak. Okunan ve içeriyi kanatarak yol alan her dizeye rağmen dışarıya tebessüm etmek, şairin acısını dindirmek, etraf bütün duyulana bîgâne iken içeride kazına kazına yol açan her dize ve düşünceyi ağrıya rağmen ele vermeden içinde tutmak, onlarla, çevrenin uğultusuna karşı gitgide sessizleşen bir içeri ile yaşamak.
Ne güzeldir kış akşamı geceye dönerken köprünün oradan uzanan ızgara balık kokusunda bilmediğin bir sebeple sarsılmak ve isabet etmiş bir geçmiş acı ile topallayarak duvara tutunmak.
Bilince, çünkü bilince artık acı da çekilemiyor, genç, genç irisi ne acı çekti ise vaktinde, yetişkinliği ve yaşlılığı, bunların anısı ve biriktirdikleri oluyor.
Sayfa 162Kitabı okudu
