Bellek; beklentiler, ihtiyaçlar ve inançlar tarafından şekillendirilen, duyguların renk verdiği ve insanların içsel öykü yaratma kapasitelerinin zenginleştirdiği dinamik bir yaşantı ortamıdır. Anı, bugünden geçmişe dair bir inşadır veya belki daha doğru deyişle, geçmiş olayların bugünde yeniden kurulmasıdır. Anılar, ister günübirlik sıradan etkinliklere dair, isterse hayatı değiştiren büyük olaylara dair olsunlar, belleğin yeniden inşa edilebilir olduğunu söylemek, insanın bellek sisteminin değerini düşürmez. Bellek aynı zamanda hayat boyu geçirdiğimiz değişim ve dönüşümlere duyarlıdır. Duygularımız ve yaşam durumları, değişik sosyal ortamlarda olan etkileşimlerimiz, belleğe bir kıvam verir.
Birçok kadın yaşam yolunda, abartılmış bir romantizmin hayalleri ile yürürler.
Boğazlarına kadar aşırı beklentiler ile dolmuşlardır. Yüksek boşanma oranlarının nedeni ahlaki bir çöküş değil. Bu yüksek oranlar, tuhaf ve absürt bir romantizm dininin sonucu. Birçok açıdan romantizm bir DİŞİ DİNİ. “Yıl dönümleri” birer dini bayram. Yatak sunakları ve seks de kutsal dini ayinleri.
İyi geceler
Yaşadığım her günün acısını ve umudunu yarına erteledim. Ertesi gün olduğunda her şeyin yerli yerine oturacağına ilişkin bitimsiz beklentiler büyüttüm içimde. Nefes aldığım ölçüde yarınlar bitmiyordu. Bu kadar geniş bir yarının hiçbir zaman gelmeyeceğini elbette biliyordum. Buna rağmen bu duygu hiç eksilmedi dünyamdan.
Yaralarım yarın iyileşecek!
Evliliğinizde insan insana konuşmayı önemseyin. Çünkü kadın-erkek ilişkisi uzun sürmeyecek. Esas olan sizin o can cana duruşunuz olacak. Bir "insan"la evlendiğinizin farkında olmak ve insan insana konuşmayı başarmak evliliğin temelidir. Bir evlilikte salt kadın-erkek ilişkisi baskınsa evliliğinizi siz değil, sosyal kurallar ve beklentiler yönetir.
İlişki kurduğumuz başka insanların nihayet aradığımız şeyi bize verebileceğini, anlayacağını, destekleyeceğini, bize saygı duyacağını ve hayatın getirdiği zor kararlardan bizi kurtaracağını umarız. Bu beklentiler, çocuklukta yaşanan gerçeğin inkar edilmesi ile beslendikçe, onlardan kurtulamayız.
Sayfa 94 - OkyanusKitabı okudu
Babayla olan ilişki oldukça farklıdır. Ana içinden çıktığımız yuva, doğa, toprak, okyanustur; Baba bu doğal yuvada hiçbir şey temsil etmez. Çocukla yaşamının ilk yıllarında «şöyle bir» ilişkisi olmuştur, o ilk dönemlerde çocuk için onun taşıdığı önemin, anneninkiyle karşılaştırılması mümkün değildir. Ama baba doğal dünyayı temsil etmiyorsa da,
