Bir Vampir Romanı: Kan Mevsimi
Fantastik yazmak zordur, daha önce yaratılan doğaüstü yaratık türünü ele alsanız da güçlü bir hayalgücü ister, kendinizden bir şeyler katmanız ve oyunun kurallarını değiştirmeniz gerekir. Yazım süreci bittikten sonra da edebi anlamda ciddiye alınıp okunmak ister, kavuşamaz talebine. Edebiyatın üvey evladıdır fantastik. Bu zorluklarla mücadele edip kendi fantastik evrenini yaratmış 
Ekin S. Koch İlk iki romanında cadıları ele alırken bu sefer vampirlerin mücadelesini yazmış.
Kan Mevsimi, doğaüstü olmalarının yanı sıra psikolojik sorunlara da sahip olan karakterlerle tanıştırıyor bizleri. Psikolojinin güzelce yedirilmesi, sorunların gerçekçiliği ve gençlerin yetenekleriyle bağlantılı olması onu diğer vampir romanlarından ayırıyor. Bu çarpıcı özellik en beğendiğim noktalardan biri.
Romanın akıcılığı bağımlılık yapacak türde. Elimden bırakmak istemedim, bir çırpıda okuyup bitiresim geldi. Sonu tam olarak bir yere bağlanmıyor, ikinci kitaba pas atılmış. Dört gözle bekliyoruz.
Yazarın her romanına kendi çizimlerini eklemesine bayılıyorum. Daha da fazla olmasını da istedim hatta. Kalemi yazarken de çizerken de çok güçlü.
202 syf.
10/10 puan verdi
Manguel’in Massey Konferansı’nda yaptığı sunumun kitaplaştırılmış hali Kelimeler Şehri. Müthiş güzel bir derdi var bu kitabın. Öteki’nin kabul göremediği toplumsal yapıları, tahammülsüzlüğü, ırkçılığı eşeleyip, “hikayelerin bizi ve içinde yaşadığımız dünyayı değiştirmesi mümkün mü?” diye soruyor.
Neden bir aradayız, toplumsal krizleri nasıl çözeriz sorularının cevaplarını politikacılar verir. Hepsi kendi siyasi görüşüne yaslar sırtını, kendi penceresini açar, kendi manzarasını över. Manguel ise edebiyata yaslıyor sırtını. Gılgamış Destanı’nın, Don Quijote’un sayfalarını açıyor, cevapları orada arıyor. Çünkü politik görüşü, konuştuğu dil, doğduğu coğrafya, derisinin rengi, cinsiyeti ne olursa olsun, herkesi insani bir paydada birleştirebilecek tek pencere, edebiyat.
Hem toplamda kocaman bir çerçeve çizen, hem de bunu küçücük anekdotlarla beslemeyi bilen bir kitap bu. Sürgündeki Döblin’in yazdıklarıyla dille olan ilişkimizi, Kafka’nın Nazi kamplarındaki Milena’sının anılarıyla, hikayelerin bize nasıl iyi geldiğini anlatıyor. Neden okuyoruz, ne bekliyoruz tüm bu hikayelerden, niye sığınıyoruz onlara? Dünya umutsuzluklar yığarken önümüze, hiçbir yerde iktidar kurmamış kelimeler bizi ümitvâr kılmayı nasıl başarıyorlar?
Manguel’in diğer kitapları biraz daha sohbet ediyormuşuz gibi hissettirmişti. Bu bir konferans sunumunun dökümü olduğu için biraz daha zaman ve sabır istiyor okurundan. Ama bu nefis olduğu gerçeğini değiştirmiyor.
# 
Esen Ezgi Taşçıoğlu çevirisi
149 syf.
10/10 puan verdi
Genç şairimizin ilk şiir kitabına hayran kalmıştım- 
Bu Gece Perilere İnan , açıkcası bu kitabın da şiir üzerine olacağını düşündüm, ama deneme tarzındaymış. Oldukça başarılı ve akıcı bir kitap. Küçük Iskender tarzını sevenlerin çok hoşuna gideceği kesin. İnce detaylar, espiriler kitabı daha okunur yapıyor. Şu an içimde olan buhranı da varsayarsak, oldukça bana hitap eden, düşüncelerimi ifade eden bir kital oldu benim için. Devamını bekliyoruz mehm 
Mehmet Özkaya , kalemine sağlık.
