MUTSUZA KİM BAKACAK?
İki sigaram kaldı bu gece için maviş anne
İki muhabbet kuşum.
İki kendim varmış maviş anne
Biri benmişim, biri mutsuz
Ben ölürsem maviş anne, mutsuza kim bakacak?
Dünyaya bile bir dünya anne lazım.
Biri sen ol maviş anne, biri ben.
Dünyanın bütün sabahlarına iki bilet al da
birlikte gidelim maviş anne
Bana da kendi serüvenimden bir yer
Sayfa 20 - Metis Yayınları - Müjde Bilir'eKitabı okuyacak
Keyifli bir uyuşukluk içindeyim.
Ben geldim!
var mı içerde biri?
duyuyorsan beni başını salla sadece...
acaba var mı biri evde?
Hadi... yapma ama böyle!
duydum ki keyfin değilmiş yerinde...
acını hafifletebilirim istersen,
ey kafkas dağlarında zincire vurulan ateş tanrısı! daha önce yeryüzüne hakim olan genel karanlık ve korkunç kışta siyah çadırın altında, söyleyemiyordum, sürüngenler, hatta kuşlar ve balıklar bile beni tanımıyordu, onlara asla özümü anlatmıyordum, onları konuşuyordum, onların dediğini diyordum, her muhatabın gözünde cehaletin çirkin ve ölü ışığını görüyordum. sözlerim karşısında gözleri koyunun kesilmiş kellesindeki gözler gibi bana bakıyordu. dudakları devenin yanakları gibi asılmıştı, mecburen veya acı çekerek susuyordum veya boş yere çaba gösteriyordum, sonunda kendi kendime yalnızlık, yabancılık ve uzaklık hissine kapılıyordum, her gün daha çok dışarıdan kaçıyordum, kendimde sürünüyordum, şimdi ateşim var. şimdi sen ey kafkas dağlarında zincire vurulan, bana ateş hediye eden aziz esir, beni nerelere kadar sürdüğünü ne bileceksin? ben buradayım ve oraya gideceğim. ne olacak, neler yaratacağım, nereden bilebilirsin? bu toprakların üzerinde zulmete alışan, soğuğa alışan varlıklarla nasıl yapacağım? nasıl yaşayacağım? neler konuşacağım? olmaklar... ateşin aydınlığında kendimi yalnız hissetiğimi, ateşinin aydınlattığı yeryüzünde kendimi daha çirkin gördüğümü, daha garip bulduğumu kime söyleyebilirim? senin ateşinin aydınlattığı çehreler daha korkunç, daha cahil ve düşman... adeta hepsi kudurmuş, kurtlar, koyun sürüleri, tilkiler, çakallar, domuzlar, fareler, karıncalar, kargalar, leş yiyicileri, sırtlanlar, inekler ve yük taşıyan eşekler vs. ki en büyükleri devedir...
Sayfa 418
Seni Özledim Babam...
Canım babam benim yüreğimde hiç sönmeyen ateşim . . .
Yokluğunu anlatmak ne zor, olduğun yerleri öyle merak ediyorum ki hiç mutlu olamadığın bu yerlerden gittikten sonra vardığın yerde mutlu musun! Bilmiyorum . . .Cevabını alamam ama içimin istediği duamın dileği RABB'imin de izniyle güzelliklerle olman . . .Sen ki benim hayattaki tek dayanağımdın, tek dağım,tek güneşim ve tek gülüşüm . . . Sensizlik dağsızlık güneşsizlik ve güvensizlikmiş babam . . .Varlığınki sırtımı yaslayacağım dağdı varlığınki yolumun aydınlanacağı güneşti, varlığınki sen gibileriyle karşılaşıp güvenmekti. . .Yoksun ya babam yoksulum vuruldukça vuruluyorum sen olsaydın böyle vurulur muydum hiç, böyle susar mıydım sineye çeker miydim...
Bu güzel sözleri internette biri paylaşmıştı duygularıma tercüman oldu resmen... Şimdi sıra ben de:
Ben seni kaybetmedim babam ama bulamadım da... Nerdesin babam uzaklarda değilsin ama yakın da değilsin... Ne kadar kötü de geçse günümüz bir gülümseme alıyordu tüm yorgunluğumuzu... Bana güç veren, hayatta tutan gülümsemeni özledim babam... Keşke bunları sana da söyleye bilseydim eminim gözlerimden okuyabiliyorsun babam...
Beni hayatta tutan koca yürekli adam Seni çok Seviyorum...
Sen yoktun o zamanlar
Cocuklugumda en cok yagmuru severdim ben
Ne zaman bir dert gelse bana
Yagmur yagar;
Dinler
Dokunur
Ve topraktan kalkan
O kokuyu koklardim
Atesim sönerdi...
