~İlk defa bir polisiye romanı okudum.
Okurken önce biraz korkuya kapıldım çünkü ben korku filmi izlemekten de cinayet içeren kitapları okumaktan da korkan birisiyim ve sevmem de genelde.
Eğer ayrıntılı betimlemelere çok yer verişmişse birakacaktım kitabı.Ama öyle akıcıydı ki nasıl bitti anlamadım,
Öyle hassas konulara değinmişti ki okurken insanlığımdan utandım. çocuk istismarı ,pedofili,mülteciler...
allahım düşüncesi bile bizi çıldırtıyor değil mi?
Ama minik ,masum çocuklar bu durumu yaşıyor?peki kim yapıyor bunu?
Bir zamanlar onlar da çocuk değil miydi?
Psikoloji o kadar etkili ki bu iğrenç olayların yaşanmasında,
çocuklar diyorum anne baba tarafından sevgiye muhtaç ,güvene muhtaç , uyarılmaya muhtaç yol gösterilmeye muhtaç...çocukları daha çok anlayıp dinlemeliyiz ,onlara daha çok kulak vermeliyiz daha dikkatli davranmak zorundayız.
Spoiler!
~üç şimşek çaktı beynimde kitabi okurken ,
1.Ali suçlanırken
2.Alper ve Mirhanın ölümü
3.Suçlunun Savcı Nadir olduğunu öğrendiğimde ve Nevzat başkomiseri öldüreceğini anladığımda,
Ama en önemlisi soluk soluğa okuduğum son sayfalardı...Öyle korktum ki ölecekler diye , sonu tam olması gerektiği gibiydi iyi ki böyle bitti yoksa çok üzülürdüm.
~Biraz da yazardan bahsetmek istiyorum
AHMET ÜMİT.
Hayran oldum akıcı yazısına,zekasına. başlarda bahsettiği çok da önemli olmadığını düşündüğüm bir olayı 10-15 sayfa sonra dosyada kullanmak mütiş hesaplar bunlar, bide bu kadar tutarlı olabilmek...
Bu kitabı yazarken ince eleyip sık dokuduğunu her şekilde belli ediyordu.Helal olsun.
