Haydi ben bensiz geleyim,
sen sensiz gel.
Ne varsa şu ırmağın içinde var,
soyunalım iki can,
dalalım şu ırmağa, hadi.
Bu kupkuru yerde yakınmadan gayri ne gördük,
bu kupkuru yerde ne gördük zulümden gayri.
Şimdi gene seslenirken kuşlar kuru dallardan
Ve bir tekne daha çıkarken limandan
Sen ve ben ve biz — bensiz, sensiz, bizsiz
Gözlerimiz yaşlı dururuz, uzakta yağmurlardan.
"Haydi ben bensiz geleyim, sen de sensiz gel" demiş Mevlana. Önyargısız bir buluşma, gerçek bir dinlenme için bundan daha iyi bir reçete düşünemiyorum.
🖋️
Seni sevmenin en ince yanı ne biliyor musun? Hâlâ sevebiliyor insan, kalbi hiç kırılmamış gibi... Sen bensiz yaşıyorsun da ben sensiz ölemiyorum bile inan ki...”
Nasıl ki tek kanatlı kuşlar uçamazsa, sen bensiz, ben sensiz kalmayı tercih ettiğimiz sürece, gökte süzülen kuşlar olmak yerine bulutları yerden izleyen kötürümler oluruz.
Saygı sadece görmekle değil işitmekle de ilgilidir. İşiten bir kulak olmadan saygı olmaz. Bu gürültülü dünyada birbirimizi duymak çok zor değil mi?
Dinlemek bir sanattır, zira kelimelerin şehveti bizi konuşmaya zorlar.
" Haydi ben bensiz geleyim, sen de sensiz gel," demiş Mevlânâ.