“Hayır, benim çocukluğumun hürriyeti, hiç de bu cinsten bir hürriyet değildir. Evvelâ, burası zannımca en mühimdir, onu bana hiç kimse vermedi. Bu sızdırılmış altın külçesini birdenbire kendi içimde buldum. Tıpkı ağaçta kuş sesi, suda aydınlık gibi. Ve bir defa için buldum. Bulduğum günden beri de küçücük hayatım, fakir evimiz, etrafımızdaki insanlar, her şey değişti. Vakıa sonraları ben de onu kaybettim. Fakat ne olursa olsun bana temin ettiği şeyler hayatımın en büyük hazinesi oldular. Ne dünkü sefaletim, ne bugünkü refahım, hiçbir şey onun mucizesiyle doldurduğu seneleri benden bir daha alamadılar. O bana hiçbir şeye sahip olmadan, hiçbir şeye aldırmadan yaşamayı öğretti.”
"Lütfen, Andrew. Senden, benden ve Charlie'den söz ediyoruz. İkinize de aklının alamayacağı kadar değer veriyorum. Lawrence'la yaptığım... Üzgünüm."
"Neden yaptın bunu?"
"Asla bir anlamı olmadı. Sadece seksti."
"Sadece seks mi? Bugünlerde moda olan bu, öyle değil mi? Seks, önüne "sadece" kelimesini koyabileceğin sözcüklerden biri haline geldi. Önemsizleştirmek istediğin başka şeyler var mı bu aralar, Sarah? Sadece sadakatsizlik? Sadece ihanet? Sadece benim kahrolası kalbimi kırmak?"
Sayfa 216Kitabı okudu
"Bilmiyorum. Mantıklı bir açıklamaya ihtiyacım var. Sebeplere ihtiyacım var. Çözümlere ihtiyacım var. Kafamın içi bir gecekondu mahallesi… Her gece başka şeyler konuyor. Kendi kendilerine, sormadan,benden izin almadan… Bu gidişle ilçe olacağım, il olacağım, ülke olacağım, haberim bile olmadan… Bu çarpık kentleşmeyi durdurmaya ihtiyacım var."
Yanı başımdan geçip gitti uzak bir yere
Ne varsa aktı gitti
Peşinden sürüklenmeyen bir ben kaldım geride.
Ve
Sesini de duymadım uzun zamandır
Gözlerim neredeyse silecek onu
Görsem yabancı sayarım belkide
Bu benim suçum değil
Tam da o kadar gitti benden.
Alıştım diyorum
O sol yanımda acıyan bir şeyler olmasa
Her şey bitecek
Olmuyor.
Ve sonra her şeyi başa alıyorum.
Ama ekim daha
Ve önümüz kış
Bahara bir ton sene var
Gelir bu defa belki...
HiraiZerdüş
"Benim günlerden beklediğim kadar
Günler de benden bir şeyler bekler
Fakat heyhat
Benim günlere verdiklerimi
Onlar bana
Asla veremeyecekler."
Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim. Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim. Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim. Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim. Her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim. Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim. Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim. Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim. Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden sen olduğun için vazgeçtim. Bencil olduğun için vazgeçtim! Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi; çünkü sevgim yüceydi. Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım. Bu yüzden ben de senden vazgeçtim.
''Mandolin sesi hiç bu kadar canımı yakmamıştı.''
''Ne dinliyoruz?''
''Vivaldi'nin G Minör'den Mandolin Konçertosu'nu. Organlarımın kazındığını hissediyorum. Ruhi, sen ne dersin bu konuda? Senden çalınanlar üzerine hissettirecek bir iki baş ağrısını daha bana lütfeder misin?''
''Yaşın kaç ki daha senin?''
''Ana rahmine düştüğümüz 9 ayı da sayıyor
”İçimdekileri nasıl ifade edeceğimi bilemiyorum. Bazen öyle geliyor ki, adeta bütün dünya, bütün yaşam, her şey içime dolmuş, benden konuşmamı istiyor. Nasıl desem; büyük şeyler hissediyorum ama, iş konuşmaya geldiğinde küçük bir çocuk gibi dilim dolanıyor.”
Atatürk'ün Adalet'i...
Yaşlı kadın yatağından kalktı. Sabah ezanının insan ruhuna huzur veren sesi oda içinde yankılanıyordu. 88 yaşından beklenmeyecek bir çeviklikle pencereye doğru yöneldi. Pencereyi açması ile birlikte odaya ezan sesi ile birlikte baharın güzel kokusu ve kuş cıvıltıları doluştu. Penceresinden gözüken Kurtuluş Parkına bakarak
" KIRKLI YAŞLARDAN SONRAKİ FARKINDALIKLARIM "
Bazı şeyler için artık sabrım yok; ukala biri haline geldiğim için değil,
aksine hayatımda artık beni mutsuz eden ya da üzen şeyler ile
vaktimi daha fazla kaybetmek istemediğim bir noktaya ulaştığım için…
Laf sokmalara, haddinden fazla eleştirilere ve hangi türden olursa olsun talep ve