Var benim de umudum.
Hala öyle çok umudum vardı ki; umut ne sinsi ne de kötü
bir şeydir.
Kabalcı yayıneviKitabı okudu
"Sevildiğini hissetmek isteyen,önemsendiğini hissetmek isteyen kişiler önlerine birkaç kap yemek koymakla mutlu olabilirler mi sizce?İnanın içten bir gülümseme,yürekten gelen bir 'Nasılsın?'sorusu kimi zaman paradan puldan çok daha önemli olabiliyor."
Sayfa 147Kitabı okudu
"ve bir zamanlar dans etmek istemiştim: tüm göklerin üzerinde dans etmek istemiştim daha önce hiç yapmadığım gibi. bunun üzerine kandırdınız benim en sevgili şarkıcımı.
ve tüyler ürpertici, kasvetli bir ezgiye başladı o da; ah, dertli bir kaval gibi çınlıyor kulaklarımda!
katil şarkıcı, kötülüğün aleti, en masum kişi! hazırdım en iyi dansa: seslerinle öldürdün cezbemi!
sadece dans ederken söyleyebilirim en yüce şeylere ilişkin benzetmeleri: -şimdi benim en yüce benzetmem söylenmeden kaldı kollarımda, bacaklarımda!
söylenmemiş ve gerçekleşmemiş kaldı en yüce umudum! ve gençliğimin tüm hayalleri ve tesellileri öldü!
nasıl katlandım buna? nasıl iyileştim, nasıl atlattım böylesi yaraları? nasıl kalktı ruhum yeniden bu mezarlardan?
evet, yara almaz, gömülmez, kayaları parçalayan bir şey var bende: benim istemimdir bunun adı. sessizce ve değişmeden yürür yıllar boyunca.
evet, hâlâ tüm mezarları yıkansın sen: selam sana istemim! ve yalnızca mezarların olduğu yerde gerçekleşir dirilişler.
böyle şarkı söyledi zerdüşt."
Benim hala umudum var...
İnsanlık hiç bir vakit ölmez, diyor Mahmut. İstanbul şehrinde insanlığın ölüp ölmediğini araştıracak Mahmut.
Sayfa 55Kitabı okudu
Çiçeklerin Dili
Beyaz Gül: Tüm masum duygularımla seni seviyorum.
Kırmızı Gül: Aşkı seninle yaşıyorum, sana âşık oldum.
Pembe Gül: Gönlümü sana kaptırdım ve hep senin yanında olmak istiyorum.
Sarı Gül: Sevgimizin sıcaklığı içimi ısıtıyor.
Beyaz Karanfil-Beyaz Lale: En temiz ve saf duygularımla seni seviyorum.
Kırmızı Karanfil: Kalbim sana hissettiğim
Elma YayıneviKitabı okudu
Karanlıkları tadabilmek için illa da geceler gerekli değildir ama gecede yaşanan karanlıkların tadı hep bir başkadır. Buruk da olsa sevinç taşır geceler çünkü sabah olacaktır. Sabahlar hep umut doludur. Hiç bitmedi benim sabahlarım, o yüzden hala umudum var...
Sayfa 62Kitabı okudu
Deveye neren doğru ki demişler, benim hala umudum var demiş.
Sayfa 43Kitabı okudu
2 Mayis 1956
Konstantin Simonov'un bir şiiri var. Savaş içinde,
emirle yazılmış derler. Ama şair adammış doğrusu.Hiç ısmarlamaya benzemiyor. Korkunç. “BEKLE BENİ – DÖNERİM BEN" diyor. Gerisini çevirmeyi başaramadım. Çok kaybediyor. Kıyametin solda sifır kaldığı ana baba günlerinde bir milletin bütün gencleri
bu şiirle katlandılar acıya. Ilk o zaman -sakalı çıkma- bir bacaksızdım- şair olmanın gerçekten en az bütün sürüsüne bereket o mareşaller kadar gerekli olduğunu anladim.Sonra anisi bile çıldırtan şu son yıllar. Sonra karanlığın, alnıma çapraz düşen demir parmaklıkların,
bileklerimi kesen falaka iplerinin, patlamış -cılk
ayak- tabanlarımın, tirnak kerpetenleri, hayalarımı,kasıklarımı boğan AMERİKAN KEMENDÍnin eşiğinde yemyeşil bir sabah bahçesi gibi SEN. En korkuncu insanın kendi sinirlerinin ihanetidir. Kulaklarım,gözlerim, hafızam hep elbirlik etmiş, aldatıyorlardı beni. Çatıda dem çeken güvercinlerin ve kumruların
sesini hep İNSAN İNİLTİSİ diye yorumluyordum. 131 gun hiç güneş ya da gündüz aydınlığı görmedim. Sade yalnızlık, sade terör, sade açlık, uykusuz, cıgarasız...Bir yüreğim sağlamdı bir de namus damarım. En sonu çıldırdım. Sonrasını biliyorsun. SEN GELDİN. Kimselere kendi adıma kinim, nefretim yok. Sade insanoğlunun niçin bu kadar alçaldığını, niçin bu kadar budala olduğunu hâlâ anlayamadığıma yanıyorum.
Tesellim, umudum sendeyse bunda benim bir günahım yok. Senin o benzersiz güzel yüzün -sol yanağın çizikli- bütün irinli, frengili, içten pazarlıklı, hayın yüzleri unutturur. Onlar yoktur.
Sayfa 135Kitabı okudu
benim hala umudum var.
yarın farklıdır bugünden, adı değişir hiç olmazsa. sen bugünden yarına birazcık umut sakla.
