Yalnızlık paylaşılmaz...
“Her leke
Kendisiyle çıkar.” Diyerek noktayı atmış ##$##yazarSeolar:i852.$$#$$
#190184532 ile belirtmiş olduğum ilk kitabın sonuna gelmiş bulunmaktayım. Darısı 
Benden Sonra Mutluluk’a.
Okuması güzel, keyifli bir kitaptı. Özdemir Asaf genellikle gerçekçi bir dil kullanmış. Betimlerle yormadan, hayal gücüne hitap etmiş. Kimi yerde ikilikleri, kimi yerde üçlükleri, dörtlük ve beşlikleri varken tek sayfaya tek satır yazdığı da olmuş. Kimi şiirlerinde alıntılarla yola çıktığı, sanırım kendince yazdığı şiirler var. Asaf Hâlet Çelebi’nin meşhur dizelerinden biri olan
“… Benim güzel çocukluğumu / Ahmak bir ayak ezdi…” dizesinden yola çıktığı bir şiir mevcut.
Kitap yedi şiir kitabının birleşmesinden olmuş aslında. Dünya Kaçtı Gözüme, Sen Sen Sen, Bir Kapı Önünde, Yumuşaklıklar Değil, Nasılsın, Çiçekleri Yemeyin ve Yalnızlık Paylaşılmaz kitaplarından bir araya gelen güzel bir kitap olmuş. Sadece bana rahatsızlık veren şey nedense şiirlerin çoğunda iki nokta (..) var. Bildiğim kadarıyla dilbilgisinde böyle bir terim yok. Günümüzde de çok kullanılan bir terim ancak ne anlama geldiğini halde bilmiyorum.
Aslında kitap isimlerinden yola çıkarak konular hakkında bilgi sahibi olmanız mümkün. Örneğin Sen Sen Sen adlı bölümde genellikle aşk teması, Yalnızlık Paylaşılmaz bölümünde ise genellikle daha bir başınalığı anlatmış. Meraklısına tavsiye ederim. Keyifli okumalar.
...
Şimdi şiir bence senin yüzündür,
Şimdi benim tahtım senin dizindir.
Sevgilim, saadet ikimizindir,
Göklerden gelen bir yadigâr gibi.
Sözün şiirlerin mükemmelidir,
Senden başkasını seven delidir.
Yüzün çiçeklerin en güzelidir,
Gözlerin bilinmez bir diyar gibi.
...
Şimdi şiir bence senin yüzündür,
Şimdi benim tahtım senin dizindir,
Sevgilim, saadet ikimizindir,
Göklerden gelen bir yadigâr gibi.
Sözün şiirlerin mükemmelidir,
Senden başkasını seven delidir,
Yüzün çiçeklerin en güzelidir.
Gözlerin bilinmez bir diyar gibi.
Sayfa 55Kitabı okudu
ÇOCUKLAR GİBİ
Bende hiç tükenmez bir hayat vardı,
Kırlara yayılan ilkbahar gibi.
Kalbim her dakika hızla çarpardı,
Göğsümün içinde ateş var gibi.
Şimdi şiir bence senin yüzündür, Şimdi benim tahtım senin dizindir. Sevgilim, saadet ikimizindir, Göklerden gelen bir yadigâr gibi.
Sözün şiirlerin mükemmelidir, Senden başkasını seven delidir. Yüzün çiçeklerin en güzelidir, Gözlerin bilinmez bir diyar gibi.
Başını göğsüme sakla sevgilim, Güzel saçlarında dolaşsın elim. Bir gün ağlayalım, bir gün gülelim, Sevişen yaramaz çocuklar gibi...
Bu şiir ile gecemi güzelleştirdiğin için teşekkürler sevgilim, iyi ki..
Sabahattin Ali
Bende hiç tükenmez bir hayat vardı
Kırlara yayılan ilkbahar gibi
Kalbim hiç durmadan hızla çarpardı
Göğsümün içinde ateş var gibi
Bazı nur içinde, bazı sisteyim
Bazı beni seven bir göğüsteyim
Kah el üstündeydim, kah hapisteydim
Her yere sokulan bir rüzgar gibi
Aşkım iki günlük iptilalardı
Hayatım tükenmez maceralardı
İçimde binlerce
Sayfa 54
Nazım Hikmet'in beğenmemesine rağmen Orhan Kemal şiir yazmaya devam eder. Fakat 1941 yılının ikinci yarısında Nazım Hikmet'in etkisiyle artık serbest ölçülü şiirlere yönelir. Orhan Raşit imzasıyla Ses dergisinde yayımlanan "Benim Oğlum" ve Yeni Edebiyat gazetesinde çıkan "2000 Senesine Şiirler", "Zavallı Balıklara",
Sabahattin Ali
Şimdi şiir bence senin yüzündür,
Şimdi benim tahtım senin dizindir,
Sevgilim saadet ikimizindir,
Göklerden gelen bir yadigâr gibi...
Sözün şiirlerin mükemmelidir,
Senden başkasını seven delidir,
Yüzün çiçeklerin en güzelidir,
Gözlerin bilinmez bir diyar gibi...
Kirpi Edebiyat ve Düşün Dergisi - Sayı 10Kirpi Edebiyat ve Düşün Dergisi · Artshop Yayıncılık · 202211 okunma
Doğum gününde sonsuz saygı ve sevgiyle...
25 Şubat 1907/2 Nisan 1948
Bende hiç tükenmez bir hayat vardı
Kırlara yayılan ilkbahar gibi
Kalbim hiç durmadan hızla çarpardı
Göğsümün içinde ateş var gibi
Bazı Kalplere Soykırım YapılmıştırCan Doğantay · Kitapyurdu Doğrudan Yayıncılık (KDY) · 20203 okunma
Çevirmenlerin seninle çalışmakta ne kadar zorlandıklarını, kimi zaman tam uygunluk adına şiirselliğin, ezgiselliğin nasıl yok olup da ortaya ilkel bir şey çıktığını görüyordum.
Herkesten çok Muza Pavlovna’yla çalıştın. Genellikle terden sırılsıklam olup kızarmış suratın, yorgun halinle çevirileri düzeltirdin. Sözcükleri, kimi tümceleri düzeltmesini isterdin. Sonuna doğru bıkar, biraz daha esnek davranırdın. Ve böylelikle şiirlerin okuyucularla buluşurdu.
“Muza’dan bir şey düzeltmesini isteyebiliyorum, olmayan yerleri söyleyebiliyorum. Darılmadan, gücenmeden düzeltmeye çalışıyor. Çevirilerin kötü olmasında asıl suç benim aslında,” diye sık sık itirafta bulunup Muza’ya teşekkür ederdin.
“Evet, Nâzım, sizin huyunuzu biliyorum. Sizin gerçekten iyi bir şair olduğunuzu ise şiirlerinizin Fransızca çevirilerinden anlayabildim ancak.”
