_Marki de Sade, kendisinden başka benzeri olmayan biridir. Hayatından ibaret bu acı deneyin en belirgin çizgisi, başkalarıyla arasında hiçbir bağ kurmamış olmasıdır. Sade, doğuştan hükümlü olduğu yalnızlığına öyle keskin, öyle aşırı erotik oyunlar doldurmuştur ki, suç ortakları bile ona karşı olmuşlardır. Kendine karşı bölünmüştü ve herkese
_İnsan, kendisini aşmakla kalmaz, kültürünü de aşar. Kültüründen ve toplumundan gittikçe ayrı düşmeye başlar. İnsanlık ailesinin bir bireyi olmaya başlayıp yerel grubundan ise uzaklaşır. Evrenselcilik’in temeli kesinlikle burada yatmaktadır.
_Hasta insanlar, hasta bir kültürün ürünleridir. Sağlıklı insanlar ise ancak sağlıklı bir kültürde
Lozan zafer’dir ama bizim değil İngilizlerin zaferi
Evet; Ankara, Lozan'da istediğini aldı… Peki, ne istedi?
Tam yüz yıldır Lozan'ın "zafer mi; yoksa hezimet mi" olduğunu tartışıyoruz. Çünkü, baktığınız yere göre her ikisi de doğru görünmektedir. Elbette kim için zafer ve kimler için hezimet olduğu önemlidir. Gelin bu "derin" karanlığı; belgeler ışığında aydınlatmaya
Kişilik yapılanması, bireyin günden güne davranışlarında kendini gözlemlenebilir, alışılmış ve -aşağı yukarı beklenen şartlar altında- bir hayli tahmin edilebilir modellerde gösterir. (3) Bu model, nispeten istikrarlı ve büyük ölçüde de egoya uyumludur. Hedefi ise kişi ile çevresi arasında istikrarlı ve iki taraflı bir ilişkiyi sürdürmek, bunun
Sayfa 35
Ben'in Onaylanması
Akıl, Onda ne buluyorsun? diye sorar aynaya: Yürek ise, Onda ne bulmayı istiyorsun? diye sorar.
Ben' in Onaylanması..
Hiçbir göz, bizim kendi benimizi bütünüyle içeremez.
_
Birisini sevmek bile kocaman bir yanılsama olabilir, birinin bu dünyadaki en zeki ya da en akıllı kişi olduğunu pek bir temele dayandırmadan savunmak, gerçek bir anlayışın gerektirdiği tarafsız bakış açısından epey uzaktır - hoş bir saptırmadır bu ama yine de saptırmadır işte. Kendimizi bir başkasının gözlerinde onaylama arayışımız, lunaparktaki komik aynalara bakmak gibidir:..
..bir başkasının sulu gözlerinde kendimizi aradığımızda ister istemez belli bir hayal kırıklığına uğrarız.
Sayfa 125Kitabı okudu
"Ben"in Onaylanması
Etrafımızda bizim nerede bitip, başkalarının nerede başladığını gösterecek birileri olmadığı sürece kendi benliğimizi tümüyle kavrayamayız. "İnsan yalnızlık içinde yaşadığında bir karakter dışında her şeyi kendi kendine edinebilir," diye yazmış Stendhal, karakter oluşumunu başkalarının kişiye gösterdiği tepkilerle açıklamaya çalışarak. "Ben" bütünüyle bağımsız bir yapı olmadığı için, başkalarına gereksinim duyar.
Sayfa 119Kitabı okudu
"Ben"in Onaylanması
16- Kendimizi bir başkasının gözlerinde onaylama arayışımız, lunaparktaki komik aynalara bakmak gibidir: Ufak tefek bir insan birden üç metre boylanmıştır, zayıf bir kadın birden şişmanlar, şişman olan zayıflar, zürafa gibi bir boyun ya da fil gibi ayaklarımız olur birden, kötü bir karakter ya da bir aziz, büyük bir beyin ya da beyinsiz, uzun bacaklı ve hatta hiç bacaksız oluruz ...
Hiçbir göz, bizim kendi benimizi bütünüyle içeremez. Şu ya da bu özelliğimiz kesilip atılacaktır kuşkusuz, önemli olsun olmasın.
Sayfa 126 - YKYKitabı okudu
"Ben"in Onaylanması
11- Akıl, Onda ne buluyorsun? diye sorar,
Yürek ise, Onda ne bulmayı istiyorsun?
Sayfa 124 - YKYKitabı okudu