Ah iyi kadındı annem, asla yalan söylemezdi, kimseyi kandırmazdı, ağzından kötü söz çıkmazdı. Yerleri siler, yığınla çamaşırı yıkayıp asar, saatlerce ütü yapardı; yemek pişirir, dikiş diker, yerleri süpürür, yaşadığımız zorlukların yüzüne cesaretle gülümserdi.
Anneme...
Annem hep korkardı boş bir tabuttan
Hiç korkmadığı kadar yalnız ölümden;
Bense korktum gördüğüm her düşte
Çerçevelenmiş bir ölünün gölgesinden...
Sayfa 21 - Okur KitaplığıKitabı okudu
Dışardan Gelen Sesler Sizcede Böyle Değil mi?
İnsanlar mutluymuş gibi yapan insanları gerçekten
Mutlu sanıyorlar.
Ama mesele mutlu olmak ya da olmamak değil aslında.
Çok mutlu olmanı da istemezler,
Üzgün olmanı da istemezler.
Ucu onlara dokunacak diye korkarlar besbelli.
İnsanlara kalırsa senin yaşamın da yaşamak değildir.
Duygularını bile yönlendirmeye çalışırlar.
Üzgün duruyorsundur, gül
Sayfa 9 - Ahmet TaşKitabı okudu
Hiç konuşmuyorsun, kederli bir halin var dedi annem.
Oysa yüreğimde cenneti taşıyordum...
Sayfa 58Kitabı okudu
Beni hayata bağlayan tek şey bu günlük. Onun için yazıyorum. Yazdıklarımı da okumuyorum. Annem okur korkusuyla defteri yatağımın altına koyuyorum. Çok düzgün bir yazıyla yazmağa çalışıyorum: buhranlı bir gencin karalamalarına benzememesi için. Fakat olmuyor. Sayfanın ortasına doğru yazım bozuluyor, titrekleşiyor. Ellerimin titremesine engel olamıyorum. Kendimden utanıyorum. Hiçbir işi sonuna getiremedim istediğim gibi..
Annem beni bağışla.. Benim sonum iyi olmayacak.
Anne.. Ben iyi değilim. Neyi tuttuysam elimde kaldı. Atladığım her öğün için üzülen sen, ruhumdan akan kanı görsen, nasıl dayanırsın bilmem..
Anne.. Tanıdığım tek büyücü sensin. Elinden her şey gelir senin. 'Tekrar doğursan beni'. Beni tekrar çocuk yapsan. Çok üzdüler beni anne, kızsana hepsine..
Büyümüşüm ben, öyle söylüyor herkes. Öyle mi gerçekten? Dizlerin.. Başımı yaslama mesafesinin uzağında mı gerçekten?
Anne.. Beni bırakma. Çok uzaklara gittim evet, ama bak döndüm. Burdayım annem. Soru da sormazsın ki sen.
Anne.. Ölme sakın..
Umutsuz bile değilim artık annem. Bildiğim tek şey, her tarafım acıyor. Hatırlar mısın anne? Küçük bir çocukken ben, hikayeler anlatırdın. Hepsinin sonu iyi biterdi. (Ne olacak anne benim sonum)
