Okuyun ve lütfen biraz düşünün ...
‘’Baba bana muz alır mısın?’’ dedi. Adam sessizce ‘’Söz kızım para kalırsa bu hafta alacağım sana’’ deyip ilerledi, ama tam arkasındaki beni fark etmedi.
Pazarcı abiye dedim ki "Bu adam ile çocuğuna iyi bak. Şimdi 2 kilo muz tart. Birazdan senin tezgahın önünden geçerse ve durup muz almazsa abi diye seslen.
Sonra ona " Hani geçen hafta bozuk yok diye para üstü verememiştim ya. İstersen muz vereyim, helâlleşelim" diyeceksin. O baba çocuğun yanında rencide olmasın.
Ama canı muz çekmiş, aklında kalmasın.
Eğer böyle yaparsan hem sevaba girersin, hem de bereketlenirsin.
Söz fazla fazla vereceğim, 10 kilo da ben alıp götüreceğim. Şimdi ben arka taraftan sizi seyredeceğim...
Abi kızını diğer tarafa almış, geçiyor. Kızı muz tezgahını görmesin istiyor. Pazarcı abi tam da dediğimi yaptı.
O küçük kız o poşeti babasına bırakmadı, kendisi taşıdı. Aslında babası anlamıştı.
Pazarcı bir hayır yapmak için bu oyunu tasarlamıştır diye sanmıştı. Başı önde yürüdü gitti.
Son bir defa dönüp sessizce gözleri ile teşekkür etti.
Pazarcı abiye uzattım parayı almadı. Gözyaşlarını saklamak için arkasına bakmaktaydı.
Birini mutlu etmek bu kadar kolaydı.
Ama bütün mesele aynı zamanda da babayı utandırmamaktı. Çok şükür bu da kısmet oldu. İçimiz huzur ile doldu.
Aslında 7,5 TL idi kilosu. Ama işte olmayınca olmuyordu.
Ama en çok beni etkileyen bir tane yemek isteyen kızına
‘’Evde ye kızım, belki alamayan vardır; olur mu? ‘’ diyen baba oldu…
Hz.İbrahim as;
Hz.İbrahim as
Bir gün İbrahim aleyhisselam, kokmuş, parçalanmış bir ceset görüp, Allah-ü Teâlâ’ya der ki: Ya Rabbi, parçalanmış bu cesedi elbette diriltirsin. Bunun nasıl diriltildiğini bana göster ki, gözümle görüp kalbim mutmain olsun! Cenab-ı Hak buyurdu ki: Dört ayrı cins kuş bul ve hepsini kes! Her kuşu yedi parçaya böl, her birinden birer parça alarak, yedi dağın üzerine koy! Dört kuşun başlarını elinde tut! Sonra; “Allah’ın izni ile gelin!” de. İbrahim aleyhisselam emredileni aynen yaptı. Havada dört tane başsız kuş cesedi meydana geldi. Sonra her biri gelip kendi başıyla birleşti. Bu kuşlar, tavus, horoz, güvercin ve karga idi. Tavus, ziyneti, süsü temsil eder. Nefs tavusunun başını koparan kimse, gözlerini dünya süslerine kapatabilir. Horoz, şehvete düşkünlük timsalidir. Nefs horozunun başını kesebilen kimse, şehvetlerin zararlarından kurtulur. Güvercin, heveslerin sembolüdür. Nefs güvercininin başını kesebilen kimse, heva ve heveslerine uymaktan kurtulur. Karga, ihtiras işaretidir. Nefs kargasının başını kesebilen ihtiraslarına gem vurur. Nefsinin bu dört huyunu terbiye eden kimse, sonsuz kurtuluşa kavuşur.
Diğer iletilerinde göz atabilirsiniz.
#109839060
#108625260
#107789461
Filozof Kral (Ütopik Devlet)
Günübirlik Hayatlar - I. D. YALOM /Gerçek Psikoterapi Öyküleri
"Hepimizinki günübirlik hayatlar; hatırlayanın, hatırlanandan farkı yok. Hepsi geçici. Hem anılar hem de onların nesnesi. Her şeyi unutmuş olacağın günler kapıda, her şeyin seni unutacağı günler yakın."
Marcus Aurelius'un 
Düşünceler kitabından bu alıntıyla başlıyor eser. Yalnızca anlamlı bir giriş, bir rastlantı değil bu. Eserde de sıklıkla
Nasıl ya?
Sadece bir kitap deyip geçme çünkü ben öyle yapmıştım yorumları okuduğumda.
İlk cümlesini okuduğunuz andan itibaren sizi o sürükleyici hikayesinin içine çeken, tek solukta okuyacağınız, muhteşem bir roman..
Yazar, kilit noktası olan ögeleri öyle ustalıkla ve özenle yerleştirmiş ki kitaba, âdeta çevirdiğiniz her bir sayfada eksik olan taşlar birer birer yerine oturuyor.. Her sayfayı okumuyorsunuz adeta yaşıyorsunuz...
Okuduğunuz her bir cümleyi iliklerinize kadar hissettiren, kimi yerlerde yüzünüzde bir tebessüm oluşmasına sebep olan, kimi yerlerde de gözlerinizi dolduracak içinizi sızlatacak bir hikaye bu..
Bazı hikayeler tam da bittiği anda başlarmış " Hatırlasana " ise unutmayla başlıyor..
ki unutmak, unutabilmek yaraları sarmanın en kolay yolu değil miydi?
Sizi içine çeken bu yolculuk da tam olarak böyle başlıyor..
Her bir bölüm başı adeta bir durak.. kimi yolcular iniyor, kimileri de dahil oluyor bu serüvene, ta ki son durağa gelene dek..
Bu yolculukla beraber aslında bazı ifadelerin kimi insanlar için görünenden daha fazlası olduğuna şahit oluyorsunuz.. "Unutmak ve hatırlamak " birer kelimeden çok daha fazlası hatta kimileri için hayatın ta kendisi!
Yazarın özenle kaleme aldığı bu romanı herkesin okuması gerektiğini düşündüğüm, yer yer kendinden de parçalar bulacağı muhteşem bir eser! Ve o büyüleyici hikayeden bana kalan tek bir soru: Nasıl ya?
Süleyman Kurt 
Hatırlasana
En değerlim (AŞK) Kendi Şiirim
Aşk bir heyecan mıydı?
Ya da Bir anlık heves,
Geçici bir şey miydi?
Ya da gerçekten var mıydı?
Aşk mutluluk veren bir şey miydi?
Yoksa saf acımı?
Midedeki kelebekler uçuruyor muydu sahi?
