Bende "VAZGEÇTİM"
Louis Ferdinand Celine diyor ki; Giderek, her şeyden vazgeçe vazgeçe, sanki bir başkası oldum.
youtu.be/83PXWOoucDU?si=...
"Hayatı kontrol edecek her şeyden vazgeçtim. İkimiz için ve bir tek şey için yaşıyorum. Seni sevmek için seni mutlu etmek için. Şu anı en iyi şekilde yaşamak için…"
🎬 Sweet November • (2001)
Neden bu kadar duygusal bu kitap...
Seni tanıdığımdan bu yana, benim için her şey değişti. Beş ay önce istediklerim, şu anda istediklerimden çok farklı. Bir insan bedeni istiyor muydum? Evet, hem de çok. Bu, şu an önceliğim mi? Hayır." Bana ciddi gözlerle baktı. "İstediğim bir şeyden, ihtiyaç duyduğum bir şey için vazgeçtim. Sana ihtiyacım var, Melek. Hiçbir zaman bilemeyeceğin kadar. Artık ölümsüzsün. Ben de öyle. Bu da bir şeydir."
Sayfa 407 - PatchKitabı okudu
Hiçbir zaman hiçbir şeyden tam olarak emin olmadım. Ne aşkımdan, ne savaşımdan. Ne senden ne de kendimden. Öyle bir yerde yaşıyoruz ki; emin olamıyor insan. Bazen beni çok sevdiğini düşündüm, bazen aptalca geldi bu düşünceler ve vazgeçtim her şeyden. İnsan kendi sevgisinden bile emin değilken başkasından nasıl emin olabilir ki?
Sayfa 224Kitabı okudu
Ben her şeyden ne zaman vazgeçtim? Bir yerlerden döndüm sanki ve kimseleri bulamadım. Gidip gidip geri dönüyorum, kimse olmuyor.
Sayfa 242Kitabı okudu
Ben her şeyden ne zaman vazgeçtim? Bir yerlerden döndüm sanki ve kimseleri bulamadım.
Sayfa 242Kitabı okudu
Doğan Cüceloğlu
Kaliforniya' da Long Beach şehrindeki Eyalet Üniversitesi' nde öğretim üyesi olarak ders verirken, aynı sömestrde benim iki dersimi alan bir kız öğrencim dikkatimi çekmeye başlamıştı. Bu genç bayanın şu özelliklerinin farkına varmıştım: Her şeyden önce çok güzel bir kızdı; gözüm gayri ihtiyari ona gidiyordu. İkinci olarak çok iyi bir öğrenciydi;
Beni sevmediğini, iyi biliyorum.
Bugün hayatından defoluyorum.
Fark edilmiyor ama kahroluyorum.
Her şeyden vazgeçtim, gidiyorum.
Sen bana nefes, ben sana herkes.
Bir daha gelmem, karşındayım son kez.
Sen bana yara, ben sana merhem.
Görmüyorsun hiç, bakmadın zaten.
Aklımın ucunu bırakmıyor yüzün,
Kalbimin ortasında yaktım hüznü.
Duman saracak birazdan her yeri,
Başımda sensizliğin soğuk yelleri.
Gelme, gelirsen harlarsın bu ateşi,
Gelme, kalbimin içi bu şehrin yangın yeri.
Sen suyumdun, söndürme yanayım,
Artık kalmadı yanıbaşımda adın.
Bu gece sessizim, vazgeçtim her şeyden,
Bir umut daha harlayamam gözlerimden.
Okyanuslara bedeldir üzerime yağan yağmur,
Kana kana içtim ayrılığın suyunu.
Kendime yandım bu kez, sana gelmedi sıra,
Öyle bir ağladım ki bulutlar titredi başımda.
Sen beni çoktan unuttun bunu biliyorum,
Yaktığın canımı ellerimle avutuyorum..
-Cem Kamalı
Antoloji.com
“Her şeyden vazgeçtim. Ne adım, ne yerim yurdum, ne de vatanım var, hiçbir şeyim yok. Tanrı’nın bir kuluyum.”
Sayfa 570 - KoridorKitabı okudu
