Yaşar Kemal'e bunu dedirten eseri merakla okuyacağım..!
Önsözden alındı.
Bu romanı bir kere okudum. Elim değdikçe bir daha, bir daha okudum.
Sayfa 7 - İnkılâpKitabı okudu
Erkek kadını bir kale gibi fetheder, sonra o kalenin eseri olarak yaşar.
Sayfa 70 - Doğan KitapKitabı okudu
Schubert bu eseri 1826’da yazmıştı. Bir yaz günü, pazar sabahı Schubert dostlarıyla dolaşırken yakın arkadaşı Tieze’nin Zum Bierstack bahçesinde, bir masada oturduğunu görüp yanına gitmişti. Tieze’nin önünde, açık bir kitap vardı. Schubert kitabı alıp sayfalarını karıştırdı. Bir sayfada durdu, o sayfadaki şiiri gösterdi ve “Aklıma çok tatlı bir melodi geldi, keşke yanımda bir nota kâğıdı olsaydı” dedi. Arkadaşı Doppler, bir tren biletinin arkasına birkaç nota çizgisi çiziktirdi. Schubert o bahçede çalınan kemanların, oradan oraya koşan garsonların ve eğlenen insan kalabalığının arasında bu ölümsüz melodiyi yazdı. Eserin orijinali şan için bestelenmişti.
Sayfa 278
Mimari Üzerine...
"...özellikle tepesi traş edilince, ırzına geçilen bir bakire gibi güneşin altına sere serpe uzaniveren yol..."
Adanin ilk icraat ve eseri buydu ancak muthis bir huzursuzluk duygusu uyandırıyordu.
Schubert, bu eseri 1826da yazmıştı. Bir yaz günü pazar sabahı Schubert dostlarıyla dolaşırken yakın arkadaşı Tieze’nin Zum Bierstack bahçesinde bir masada oturduğunu görüp yanına gitmişti. Tieze’nin önümde açık bir kitap vardı. Schubert kitabı alıp sayfalarını karıştırdı. Bir sayfada durdu o sayfadaki şiiri gösterdi ve Aklıma çok tatlı bir melodi geldi keşke yanımda bir nota kağıdı olsaydı dedi. Arkadaşı Doppler bir tren biletinin arkasına birkaç nota çizgisi çiziktirdi. Schubert o bahçede çalınan kemanların oradan oraya koşan garsonların ve eğlenen insan kalabalığının arasında bu ölümsüz melodiyi yazdı. Eserin orijinali şan için bestelenmişti.
“Her şeyi inceden inceye hesapladığınız, stratejilerinizin eseri olduğunuz bir kariyer oluşturmayın, yoksa insanları soğuk buzlu camın ardından süzen acımasız, duygusuz ve yalnız bir insan olursunuz .”
XVII. yüzyılın büyük yazarları, yıldız falına, tarih ilmine meraklı Naimâ ve Evliya Çelebi'nin rahat divanlarındaki kanaviçe yastıklara dayanmadan bu kitabı yazmam mümkün olamazdı. Esin kaynağı olan müthiş üslupları ve alıntı yaptığım cümleleri için onları tekrar tekrar saygıyla anıyor ve bu romanın, onların büyük eseri yanında, alçakgönüllü bir dipnotu olarak algılanmasını diliyorum.
Galiba kendisini en mutlu hissettiği saatler, marangozhanesinde geçirdikleriydi. Mobilya konusundaki ustalığı ile övünüyor olmalıydı. Yaptığı her eseri büyük bir beğeniyle sa ray halkına gösterir, onların
takdirlerini bekler ve kendinden çok hoşnut olduğu bazı anlarda, mobilya tasarımı konusunda ancak 18. yüzyıldaki İngiltere saray tasarımcısı Çipendeyıl ile kıyaslanabileceğini söylemeye çekinmezdi. Hatta Avrupa hükümdarları arasında en yakın dostu ve müttefiki Prusya Kayzeri Vilhelm olmasına rağmen, Almanlardan konuşmaz, dilinden İngilizler düşmezdi. Gençliğinde Fransa, İngiltere ve Almanya'yı ziyaret ederken kendisini de yanında götüren am cası Padişah Abdülaziz sayesinde bu ülkeleri görmüş, derin den etkilenmişti. Akşamları ailesine sık sık İngilizleri anlatır dı. Galiba biraz da korkardı onlardan.
Demek ki büyük kitlelerin okuması bir eseri değersiz kılmıyor.
Halk şiiri, “Şalvarı şaltağ Osmanlı / Eyeri kaltağ Osmanlı / Ekende yok, biçende yok / Yiyende ortağ Osmanlı” gibi güçlü eleştiriler dile getirebiliyordu; Dadaloğlu “Ferman Padişahın dağlar bizimdir” diyebiliyordu ama divan edebiyatında, beklenebileceği gibi buna izin verilmiyordu. Siham-ı Kaza adlı eseri yüzünden idam edilen şair Nef’i, bu konudaki katılığın utanç verici bir örneğidir.
Sanat eseri bir şiddettir
Schubert bu eseri 1826’da yazmıştı. Bir yaz günü, pazar sabahı Schubert dostlarıyla dolaşırken yakın arkadaşı Tieze’nin Zum Bierstack bahçesinde, bir masada oturduğunu görüp yanına gitmişti. Tieze’nin önünde, açık bir kitap vardı. Schubert kitabı alıp sayfalarını karıştırdı. Bir sayfada durdu, o sayfadaki şiiri gösterdi ve “Aklıma çok tatlı bir melodi geldi, keşke yanımda bir nota kâğıdı olsaydı” dedi. Arkadaşı Doppler, bir tren biletinin arkasına birkaç nota çizgisi çiziktirdi. Schubert o bahçede çalınan kemanların, oradan oraya koşan garsonların ve eğlenen insan kalabalığının arasında bu ölümsüz melodiyi yazdı. Eserin orijinali şan için bestelenmişti.