Daha da açık olmak gerekirse, en sevdiğimin sen olduğunu söylediğimde bu büyük ihtimalle sevgi değildi. Sen kendime doğru çevirdiğim bıçaksın, işte sevgi budur.
Seni yalnızlığından tanıdım
Kirpikleri kırık çocuk
Çiğneyip durduğun dudaklarından.
Gözlerin küllenmiş yangın yeriydi
Bir eylül göğünün bulut kümeleri
Donuk bakışlarında
Hüznün nasıl da benziyordu
Benim ilk gençliğime
Düşman kazanmaktan korkmamalı diyor yazar. Ne kadar kibar davranırsanız düşmandan kurtulamazsınız. Oysa zaferle taçlanan her savaş size yeni dostlar kazandırır. Düşmanlarınızın düşmanları.
İnsan tabiatının çelişkilerle dolu olduğunu daha öğrenememiştim; samimiyetin ne kadar yapmacıklık içerebileceğini, soylulukta ne çok yozlaşmışlık olabileceğini, ayıplananların ne büyük iyilikler barındırabileceğini henüz bilmiyordum.
“zamanı saatlerle, dakikalarla değil, güneşin doğup batmasıyla değil, onunla ölçüyordum: onu gördüm - görmedim, göreceğim - görmeyeceğim, gelecek - gelmeyecek”