Ah bu çocuklar...
Sizin onlara kulak verdiğinizi fark etmeleri bile yeterli kendi dünyalarına buyur etmeleri için. "Onlarda bir yerimin olması öyle kıymetli ki" demiştim 
Hayal Sözleşmesi 'ne inceleme yazarken. Bu incelemeyi okuyan başka bir öğrencim öğretmenim ikinci kitabını da okumalısınız diyerek tutuşturdu elime kitabı. Yine duygudan duyguya geçerek okudum kitabı. Kitaptaki kahramanları sınıfın sıralarında gördüm. İlk aşklarını anlatırkenki hallerini, heyecanlarını, bitmek bilmeyen enerjilerini, masum ama saf sevgilerini ve gözlerindeki yaşam ışığını... Bunları daima içlerinde yaşatabilmelerini dilerim. Zira yaş aldıkça gözümüzün içindeki o ışığa gölge düşüyor istemsiz. Onların o ışığı koruması da yetmiyor elbette bir de o ışığı görebilecek bir kalp gerekli. Umarım o kalp eksik olmaz hayatlarından. Kitaba gelecek olursam hayal sözleşmesinin kahramanlarını
başka çocukların hayallerine kavuşması için bir araya getiriyor yazar. Kars'ın bir köyünde hiç deniz görmemiş çocukları masmavi denizle buluştururken, Güneş'i kendi karanlığından kurtarırken yine aynı heyecan ve birliktelik duygusuyla bizlere de umut oluyorlar. Bir yerlerde bu hikayelerin yaşandığını bilmek güzel.
İlk kitabı bitirip böyle kitap mı bitirilir diye söylenen çocuklar kızmayın hayal edin belki bir gün hayatınız olur o hayaller. Hayaller de hafifletmiyorsa kızgınlığınızı 
Hayallerin Ötesinde 'nin sizi beklediğini hatırlatmak isterim. Hayallerinin peşinden giden bütün çocuklara ve ayrıca Feyza' ya çokça sevgiler...
Sonuç olarak her zamanki yaşamlarının devamı değil miydi bu, mesafeli bir birliktelik, hoş bir arkadaşlık...
Aile nedir?
Anne, baba ve çocuklardan oluşan birliktelik mi, bence değil. Aile, bir arada olmaktan mutluluk duyan, birlik olmayı başarmış, birbirlerinin fayda ve iyiliğini göz ardı etmeyen ilişki şeklidir. Birlikte olmayı başarmış, bunun için emek vermiş her ilişki şekli bence ailedir hatta gerçek ailedir.
“Gençken lüksle tanışmam kızlarımızı çok kötü etkiliyor. Mutluluğu sadece parada, lükste aramaya başlıyorlar ve genelde hepsi de sonra çok mutsuz oluyor. Lüks uğruna kendilerinden yaşça çok büyük ve genellikle mutlu evli erkeklerle birliktelik yaşıyor, çoğu sonunda terk ediliyor. Lüks yaşamanın zamanla tiryakisi oluyor, mutlaka yine ilk yaşadıkları ilişkiye benzer bir başka ilişkinin peşine düşüyorlar. Hayatla yaptıkları tek mücadele o adamları ellerinde tutmak haline gelen bu gençler lüks içinde nasıl mutsuz olunur, bunun örneğini veriyolar bize.”
Sayfa 286Kitabı okudu
_Tüm erkekler, kadınlardan zorla köle olmalarını değil, gönüllü olarak köle olmalarını, yalnızca bir köle değil, bir cariye olmalarını beklemektedir. Bu yüzden de onların gözünü bağlamak, akıllarını köleleştirmek için ellerinden geleni yapmışlardır. Öteki kölelerin itaatini sağlamak için, efendiler korkuya yaslanırlar. Kendilerinden ya da dinden
