Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
CEMİLE'NİN AŞKI VE TEMEL İÇGÜDÜ İLE İLGİLİ BİR İNCELEME
Aytmatov'la Dişi Kurdun Rüyaları ile tanıştım.
Bu kitap benim insan dışındaki canlı ve bitki türlerine bakışımı değiştirdi.
Cemile'yi yıllar önce okumuştum.
Ve daha sonra yazarın bütün eserlerini soluk soluğa okudum.
Kırgızistan'a gittim, yazarın müzeye dönüştürülen evini, Tanrı Dağları'nı, Issık Göl'ü, hikayelerin geçtiği bozkırları, Kırgızları, doğa ile iç içe geçen Kırgız yaşamını gördüm.
Oraları gördükten sonra, şimdi Aytmatov'un o doyumsuz hikayelerini tekrar okuyorum.
Evet, Cemile ile Danyar'ın aşkına "aşk" demek ne kadar doğru bilemiyorum.
Cemile'nin yaşadıkları bir aşktan çok temel içgüdüye benziyor.
Zira, Cemile genç, güzel, ateşli biri ve evlendikten sonra henüz erkeği, eşini, evliliği, seksi ve tabi kadınılığını tanıyamadan eşi askere alınıyor.
Cemile bir boşluk içindeyken umutsuz ve geleceği olmayan bir aşka tutuluyor.
"Bu aşk ahlaki mi, doğru mu, güzel mi?.." bunlar elbette tartışılabilir ama yazar, insan ruhunu iyi biliyor.
Doğada diğer canlıları gözlemlediğmizde, bizim dışımızdaki türlerin de, karşı cinsle birlikte olurken Cemile ile Danyar'dan pek farklı davrandıkları söylenemez.
İnsanın, yani türümüzün de doğanın kanunlarına kaşı bir ahlak çıpası kullanması ve ona göre davranması her zaman mümkün olmayabiliyor.
Konar göçer bir ailede - oba'da büyümüş biri olarak Aytmatov'un bütün hikayelerinde olduğu gibi Cemile'de de kendimi, obamı, insanı, doğayı buldum.
İkinci Dünya Savaşı yıllarında Kırgız yaşamından bir kesit sunan, bir, iki saat içinde okunabilecek güzel, akıcı bir hikaye.
Okuyarak kalın.
C= Kuyara ile Adako
“Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı.”
Son cümleden sonra aklıma sadece şu cümle geldi. “Şaka mısın sen?”
Şimdi nereden başlayacağım. İçimdeki adaletsizlik karşısında ki kızgınlığı nasıl bastıracağım. Haksızlık bu...
İnsan gerçekten ‘Tamamlayan’ını asla bulamayacak mı? Bulduğu an mı
Çok çok uzun zamandır listemde duran ve bir türlü okuma fırsatı bulamadığım bir kitaptı kendisi ve sonunda bir noktada buluşabildik. İyi ki de buluştuk ama maalesef kavuşmamız bir sona varamadı çünkü kendisi Zweig'ın yarım kalan tek kitabı. Yarım kalan hikayeler, erken sonlanan hayatlar içimizde hep ayrı bir boşluk bırakıyor ancak bir noktada
"Yaralasar" serisiyle olan maceram, son kitabıyla beraber bir hafta içerisinde tamamlandı benim için.
Uzun süredir hızlı kitap okuyamayan bana fazlasıyla iyi geldi ve beni açtı. Benim durumumda olanlara rahatlıkla tavsiye edebilirim.
Her kitabı için kısa kısa incelemelerim olmuştu ve bu kitapta belki dallandırıp budaklandırırım
·
Puan vermedi
Kağıt bir ağacın altında
Minik hüzünlu bir Peri buldum
Bir gece rüzgarla savrulan
Minik küçük bir Peri tanıdım
Gece vakti çölü bir el arabasını çekerek geçen bir baba, arabanın içinde öksüz iki çocuk , küçük Peri ve Abdullah. Köylerinden Kabile varmak için çıktıklari yolculuğun sonunda aileyi yürek parcalayan bir son bekliyor. Abdullah ve Peri
“Balkanların Maxim Gorki’si” olarak adlandırılan, “serseri dahi” olarak bilinen bir yazar Panait Istrati. 51 yıllık yaşamında özgürlüğünün peşinden koşan, kalıplara girmeyi reddeden bir işçi sınıfı yazarı. Yoksul bir aileden gelen, babasını hiç tanımayan, annesinin çamaşırcılık yaparak okuttuğu Istrati, bir dönem Bolşevizm’e ilgi duymuş, ancak
