#MehtapSoyuduruÇiçek 'in en bi sevdiğim kitabı #Yolcu
O trende kesişti yolları. Adını sordu Leyla. "Adım her istasyonda değişiyor, sen en iyisi bana 'Yolcu' de!" dedi adam. Nereden bilecekti ki Leyla o adını bilmediği yolcunun, hiç bilmediği yerlerde karşısına çıkıp içinde mor menekşeler açtıracağını. .
İlk etapta onların kumruları kıskandıracak hallerine tebbessüm ederken sonralarında gözler de buğulanmalar başlıyor. Leyla!diyorsunuz. Hiç hak etmedi bunları. Aah bir de Muhtar var ki!! Adamı bir damla suda boğmak istedim. Ama gelin görün ki "Alma mazlumun ah'ını" diye bir şey var. Adi herif. Yusuf'a da deliler gibi kızdım. Oysaki menekşe, iğneli yapraklarına rağmen sevmişti onu. . .
Ama een çok Leyla'nın " Kadın başına" her türlü zorluğa göğüs germesini, ne olursa olsun vazgeçmeyişini sevdim. Öğretmenlik için gittiği yerde ötelendi, aşşağılandı, hırpalandı ama cehalete kafa attı o . Çok yaralandı ama iyileşti sonunda. .
Kitabı okuduktan sonra ben gibi defalarca okumak isteyeceksiniz hep. Mor menekşeri de seveceksiniz Çam ağacının dikenleri acıtsa da, sizi sardığında canınızı acıtmamak için uğraştığını göreceksiniz. İyi ki diyorum böyle bir güzelliği eklemişim kitaplığıma, böylesi güzel insanlar misafir olmuş, yoluma eşlik etmiş.
Ahmed Arif 'in oğlu Filinta Arif'in yaptığı bu mezarda. Akdeniz'in oğlu gemisine binip sonsuz bir diyara yelken açmış ve keşke mezardan çıkartıp ona bir sürü şiir yazdırtabilsem diyen bir ben bırakmıştır geride.
Sevgili Ahmet Erhan 'daşım
