Dünyalar arasında bir ruh taşıyan Rahibe Siren. MÖ 480 dolaylarında Xanthus, Türkiye'den Likya mezar kabartması.
Ölüm Kapısı
Ölüm anında, insan ruhu ters bir gebelik yolculuğuna başlar, gebelik aşamalarından geçerek bilinçsiz dişil zihnin en derin ilkel köklerine iner ve bu sayede Büyük Ana'nın Dünya Rahmi ile tekrar birleşir. Oradan,
Doğa açısından insanın tek önemi türünü devam ettirmesi
Joseph Campbell Bu yüzden çocuğu olduktan sonra bir insan doğa bakımından ölü sayılır diyor ne acı değil mi
.
Dostluğun insancılığın sanatın ve bilimin kalıcı değer ölçülerini vurguluyor bunca tedirginlik ve kıvranma içinde huzur bulabilmeni tek yolu bu ölçekte düşünebilmek
.
Sürüden ayrılan
insana en çok acı veren şey,
söyledikleriyle söylemek istedikleri arasındaki
uçurumdur.
etrafınıza şöyle bir göz gezdiriniz...
gerçek hayat denilen şeyin ne olduğunu,
nerede olduğunu bilmiyoruz bile...
kitaplarımızı,
hayallerimizi elimizden alsalar,
öylece ortada kalakalacağız.
ne kadar çok anladıysam,
o kadar derinlere battım,
sıkıştım
Peki ya diğerleri nasıldır?
Hayat bir cehennemdir! Peki hayatın içinde bütün olup bitenlerin anlamı nedir? Yeryüzünde her şey öyle kurgulanmış ki, her acı, ardından başka bir acıyı getiriyor. Dünya var olduğundan bu yana, acı ve dehşet, zincirleme tepkime gibi devam ediyor. Kim bilir, belki de başka yerlerde, yani uzak gezegenlerde, başka yıldızlarda veya başka galaksilerde durum pek farklı değildir. . . Kim bilebilir? Bu evrenin ve diğer bütün bilinmeyen evrenlerin içindeki çirkinliklerin yüceltilmesinin ardında, çok büyük bir olasılıkla insanoğlu var. İşte böyledir insanoğlu; o kötüdür, kalleştir, hilekardır, bencildir, açgözlüdür, korkunçtur, delidir, sadisttir, çıkarcıdır, kana susamıştır, ziyankardır, vefasızdır, riyakardır, kıskançtır ve hepsinden önemlisi boş kafalı bir aptaldır. İnsanlar. İşte böyledir insanlar.
Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021120,9bin okunma
"Dert Etme Kendini Biliyorsun"
"Dünya, hassas kalpler için bir cehennemdir."diyor Goethe. İnsan demek bana göre kelimeler demek. Ağzından çıkan her bir kelime karşısında ki için belki bir umut, mutluluk, hayata tutunmak için bir neden belki de bir kalp kırıklığı, acı, hüzün...
Hassas kalpler karşısındakinin kendisini yıkıp geçmesinden,fark etmeden arkasında sözleriyle enkaz bırakmasından, kelimeleriyle insanın içinde garip duygular uyandırmasından korkar ama korkusu bu kadar da değildir her ne kadar kırılmaktan korksada karşısındakini kırmaktan da korkar.İstemeden onu üzmekten, ezip geçmekten korkar çünkü onlar her ne kadar cam kırıklarıyla uğraşmayı sevsede bizim eserimiz olan bir cam parçası onların canını yakar ve göze batar.
Artık bu söz hayat mottom haline geldi.
Ne zaman birini sözlerimle rahatsız ettiğimi düşünsem içimden bu sözü geçiriyorum "Dert etme kendini biliyorsun."
Bu mecrada ilk gönderim fotoğraf koymak çok isterdim ama henüz daha çok yoldan geçmem gerekiyor. Yanlışlarım, eksiklerim elbet vardır her türlü eleştirinize açığım efendim:)
İyileşmek
Doğuştan efkârlı adamların kitabı.
Madem doğdun, yaşayacaksın. Hayatın içi oyuktur ve gerçekleri görmezden gelmenin olanağı yok diyor bu kitap bize. Tabii bunları daha kaba ve ruhunuzun kilitlenmiş hassas bölgelerini eşeleyerek acımasızca söylüyor. Boğazınız düğümlendiğinde nasıl ıstırap çekersiniz? Çaresizce acının dinmesini beklersiniz, değil mi? Lakin 
Hakan Günday en ufak bir unsuru
Medeniyet duvarla başlar. Duvar örmek çeşitli amaçlar taşır. Bu amaçların ilki ayırmaktır: insanları, hayvanları, bitkileri ve şeyleri. Daha sonraki amaçlar içeride ya da dışarıda bırakmaktır: insanları, hayvanları, bitkileri ve şeyleri. Duvarlar örülür ve iki cephelerinde hayatlar gelişir. Duvarsız bir dünya günümüz insanı için cehennemdir. Medeni insanın ruhsal dengesini sonsuza dek kaybetmesine elektrik, kanalizasyon ya da iletişim sistemlerinin çökmesi değil, duvarların yıkılması neden olacaktır. Bu yüzden duvar ustalığı kapitalist anlamda ilk gerçek meslektir. Var olan en kalabalık, yarı gizli, güç dayanışması eksenli örgütün bu meslekten esinlenerek kendini vaftiz etmiş olması bir tesadüf değildir. Çünkü duvar, sıradan insanın tek garantisidir. Savunulması gereken ilk siperdir. Dünya üzerindeki mevcut düzenin devamı duvarların ayakta kalmasına bağlıdır. Elleri alçılı duvar ustalarından elleri paralı bankacılara kadar, duvarlar dünya nüfusunu gölgelerinde gizler. Ancak duvarın hangi tarafında olunduğuysa, hayat tarzını belirler. Geceyi sokakta geçirenlerse duvarların, dolayısıyla medeniyetin dışındadır. Çöp torbalarıyla aynı kaldırımda uyuyanlar duvarları delmek isteyenlerdir. Asla yıkmanın değil ancak sadece geçebilecekleri kadar bir delik açmanın peşinde olan organik matkaplardır. Çünkü ister Sao Paulo'nun gecekondularında, ister Koumbala'nın ormanında, isterse de Malaga'nın sahilinde yaşasın, her insanın bir duvara ihtiyacı vardır. Bu ihtiyacın devamı ise pencerelerdir. Duvarın diğer tarafındakileri izlemek için inşa edilmiş saydam duvarlar.
Medeniyet duvarla başlar. Duvar örmek çeşitli amaçlar taşır. Bu amaçların ilki ayırmaktır: insanları, hayvanları, bitkileri ve şeyleri. Daha sonraki amaçlar içeride ya da dışarıda bırakmaktır. insanlan, hayvanları, bitkileri ve şeyleri. Duvarlar örülür ve iki cephelerinde hayatlar gelişir. Duvarsız bir dünya günümüz insanı için cehennemdir. Medeni insanın ruhsal dengesini sonsuza dek kaybetmesine elektrik, kanalizasyon ya da iletişim sistemlerinin çökmesi değil, duvarların yıkılması neden olacaktır. Bu yüzden duvar ustalığı kapitalist anlamda ilk gerçek meslektir. Var olan en kalabalık, yarı gizli, güç dayanışması eksenli örgütün bu meslekten esinlenerek kendini vaftiz etmiş olması bir tesadüf değildir. Çünkü duvar, sıradan insanın tek garantisidir. Savunulması gereken ilk siperdir. Dünya üzerindeki mevcut düzenin devamı duvarların ayakta kalmasına bağlıdır. Elleri alçılı duvar ustalarından elleri paralı bankacılara
kadar, duvarlar dünya nüfusunu gölgelerinde gizler. Ancak duvarın hangi tarafında olunduğuysa, hayat tarzını belirler. Geceyi sokakta geçirenlerse duvarların, dolayısıyla medeniyetin dışındadır.
Sayfa 145Kitabı okudu
Medeniyet duvarla başlar. Duvar örmek çeşitli maçlar taşır. Bu amaçların ilki ayırmaktır: insanları, hayvanları, bitkileri ve şeyleri. Daha sonraki amaçlar içeride ya da dışarıda bırakmaktır: insanları, hayvanları, bitkileri ve şeyleri. Duvarlar örülür ve iki cephelerinde hayatlar gelişir. Duvarsız bir dünya günümüz insanı için cehennemdir. Medeni insanın ruhsal dengesini sonsuza dek kaybetmesine elektrik, kanalizasyon ya da iletişim sistemlerinin çökmesi değil, duvarların yıkılması neden olacaktır. Bu yüzden duvar ustalığı kapitalist anlamda ilk gerçek meslektir. Var olan en kalabalık, yarı gizli, güç dayanışması eksenli örgütün bu meslekten esinlenerek kendini vaftiz etmiş olması bir tesadüf değildir. Çünkü duvar, sıradan insanın tek garantisidir. Savunulması gereken ilk siperdir. Dünya üzerindeki mevcut düzenin devamı duvarların ayakta kalmasına bağlıdır. Elleri alçılı duvar ustalarından elleri paralı bankacılara kadar, duvarlar dünya nüfusunu gölgelerinde gizler. Ancak duvarın hangi tarafında olunduğuysa, hayat tarzını belirler. Geceyi sokakta geçirenlerse duvarların, dolayısıyla medeniyetin dışındadır. Çöp torbalarıyla aynı kaldırımda uyuyanlar duvarları delmek isteyenlerdir. Asla yıkmanın değil ancak sadece geçebilecekleri kadar bir delik açmanın peşinde olan organik matkaplardır. Çünkü ister Sao Paulo'nun gecekondularında, ister Koumbala'nın ormanında, isterse de Malaga'nın sahilinde yaşasın, her insanın bir duvara ihtiyacı vardır. Bu ihtiyacın devamı ise pencerelerdir. Duvarın diğer tarafındakileri izlemek için inşa edilmiş saydam duvarlar.
