Bir şeyler yapmalı.. Ama ne yapmalı?
Bankada şef olan Hüseyin Hüsnü Şen, eşi Arzu ve oğulları Özgür’ün bu soruya aradıkları cevabın hikayesini okuyoruz.
“-İnsan bulunduğu yerde ya kök salıp genişler; bir egemenlik ve güvenlik alanı kurar; ya da çekip gider. İnsanoğlu bu, bir yanı “kalk gidelim” derken; öte yanı “otur oturduğun yerde” der. Anlıyor musun?” (s.54)
.
Yani bütün mesele konfor alanımızı terk edip harekete geçebilmek mi dersiniz?
.
“Efendim bizler tuhaf bir çelişki yaşıyoruz. Yani şöyle. Risk almak istemiyoruz. Hep garantiye oynuyoruz. Garanti olanın soluk yüzüne, cansız cesedine sarılıp yatıyoruz. Evler, evler, evler. Eşyalar, eşyalar, eşyalar... İşler, işler, işler. Sonra çocuklar. Ne bileyim bir sürü kayıt kuyut. Bir sürü pranga. Oysa dünya bizi bekliyor. Uzanıp giden yollar. Yolların gizlediği meçhul, el değmemiş noktalar. Çekip gitmeyi düşünmüyor musunuz hiç? Ruhunuzu, dört duvar arasında sıkılıp duran, hesaba kitaba esir olmuş ruhunuzu bu cendereden çekip çıkarmak istemez misiniz?” (s.74)
Korkularımız mı bizi yerimizde sabit tutuyor dersiniz, bağımlılıklarımız mı? Sahi siz de gerçekten çekip gitmek istemez misiniz? Çekip gitmek ama nasıl, nereye, kiminle? Mesela ansızın içimizde oluşan yürüme isteğine, gecenin bir vakti demeden, üff şimdi hazırlanması var, bu yürüyüşün bir de dönüşü var, terlersem, hasta olursam vb. çeşitli bahanelerden de çekip gidemez miyiz? Basit düşünmek lazım..
“Hayat kısa, yol uzun. Gidebileceğiniz yere kadar gideceksiniz.” (s.75)
Yolculuğunuzda size eşlik etmesini isterseniz kitabı okumanızı öneririm. Sevgiylee..
