Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.11
Bir şeye inanmayan insan başı boş bir avare , huzuru bulamayan bir divanedir..
Köklerinden yaratıcıya bağlı olan insanlığın, o kökü koparıp atma teşebbüsüyle tarih boyunca çektiği sancıları, devinimleri, buldum dediği anda daha bir derine batması durumunu güzelce analiz eden bir eser.
En dahilerin arayışlarında yollarını hakikate çıkaramamaları sonucunda trajik bir psikolojik bozulmaya kadar vardıkları olmuş neticede.
Merhabalaaar, ılık bir yaz sabahında kuş cıvıltıları ve böcek sesleriyle kitabı bitirdim ve garip bir şekilde herkesin kitabı böyle bir atmosferde okursa daha iyi anlayabileceğini düşündüm.
Kitaba gelecek olursak, yasak aşk güzellemesi olsa da okunmaya değer.
Tam anlamıyla aşklarını yaşayamadan yolları ayrılmak zorunda kalan iki aşık, yıllar sonra tekrar bir araya gelirler. Geçmişin tatlı esintilerine dönüp, eski heyecanı yakalamak isteselerde artık ikisi de değişmiştir ama aşk bir araya geldiklerinde tekrar canlandığından bir umut değişime meydan okumaya çalışmaları ve durmadan çırpınmaları yüzde buruk bir tebessüm oluşturuyor... Yine de Zweig'a kızdığım bi nokta oldu kitapta, -bu yazımı görse dalga geçerdi belki- aşkın tensel temasa ihtiyacı olduğunu, uzaklaşınca kuruyup, solabileceğini savunması; aşkın daha narin, şefkatli ve huzurlu tarafına yapılan bir haksızlıkmış gibi hissettim...
Bunun dışında kitapta yalnız kalmamak ve hayatın bir gereksinimi olduğunu düşünüp sırf bu yüzden yapılan evliliklere de yapılan bir gönderme var. Elbette bu yasak aşkı destekleyecek nitelikte bir şey değil ama evlenmek için evlenmenin de pek mutluluk getirmediği aşikâr.
Herkese esenlikler dilerim.
Kitap dolusu mutluluklar...
Mutlu ölüm olur mu?
Uzun zamandır bir kitaba inceleme yazma isteği doğmuyordu içimde. Albert Camus’un Mutlu Ölüm’ünü okurken kendi kendime konuştuğum hatta yazarla konuşuyormuşum gibi hissettiğim çok yer oldu. Varoluşu, yaşamın anlamını bu kadar anlaşılır anlatabilmesi Camus’a olan hayranlığımı artırıyor.
Kitabı Kadıköy’de bir kitapçının kapısının önündeki sepette
320 syf.
·
Puan vermedi
Herkesin az buçuk maceraya ihtiyacı vardır.
İnsanoğlu yıllar boyunca kendi menfaatleri için başka canlara zarar verdi, veriyor ve verecek. Böyle bir giriş yaptım çünkü "bence" Malamander tam olarak bunu konu alan bir efsane. Tıpkı daha zengin ve şık görünebilmek, koleksiyonlarımıza yeni ve eşiz parçalar eklemek uğruna yılanların derilerini, tilkilerin kürklerini, fillerin
"Kendi Kişisel Menkıbe'sini gerçekleştirmek insanların biricik gerçek yükümlülüğüdür. Ve bir şey istediğin zaman, bütün Evren arzunun gerçekleşmesi için işbirliği yapar." (sf.35)
Simya ilminin dönüşüm anlamının kitaba hakim olduğu bir içsel yolculuk, kişinin yazgısı doğrultusunda gelişimi ile bir farkına varış romanı okumaktayız.
Death Note macerasının kısa devamı
Death Note serisinin Light Yagami sonrasını ele alan bir manga olarak beklentilerimi sonuna kadar karşıladı. Light'tan sonra deftere ve Ryuk'a neler olduğunu hep merak etmiştim. Böyle bir devam niteliğindeki kitaba Death Note seven herkesin ihtiyacı vardı.
*İçerisinde c-Kira ve a-Kira öyküleri var ki Light'tan sonra Ryuk'un kısa maceraları niteliğinde doyurucu olmuş.
*Light ve Ryuk'a ait kısa öykü de var ki bu da okuyucuyu geçmişe götürerek duygulandırıyor.
*L'in yaşamına ve ölüm defteri öncesi geçmişine dair bölümlerin olması L adına beni mutlu etti çünkü kendisi ve Wammy Yetimhanesi hakkında çok bilgimiz yoktu bu nedenle bu bölümler anlamlı olmuş.
*Son olarak Taro Kagami'nin öyküsü var ki mangaya güzel bir kapanış niteliğinde olmuş.
Genel olarak Death Note'un mangasını ve animesini sevenler açısından güzel bir iş ortaya konulmuş.
