Zannediyorum ki, tasavvuru bile baş döndüren bir süratle hiç durmadan koşup giden bu hayat ve bir avuç toprağın bile doğru dürüst esrarına varamadığımız bu karmakarışık dünya beni buğday tanesi, bir karınca gibi ezip geçivericek...
Bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da
Uzun bir hastalık gibi
Aralıksız dinlediğim alaturka bir fasıl gibi
Gökyüzüne bakmayı,dostlara mektup yazmayı
Çiçekleri sulamayı unutmuşluğum gibi
Bitti.
Bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da
"Sözünün son kelimeleri ağzından çıktığı sırada gözlerinin her birinde yıldız gibi bir damla parlamaya ve allı sarılı yanaklarının üzerinde şafak bulutuna rastlamış yıldız yağmuru gibi seyrine doyulmaz bir güzellikle süzülmeye başladı."
Sayfa 27 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
" En son hangi kitabı okurken ağladınız? " diye bir soru okumuştum yakın zamanda, o zaman uzunca düşünüp bu sorunun cevabını bulamamıştım, şimdi aynı soruyu sorsalar kesinlikle cevabım var artık: Toprak Ana... Cengiz Aytmatov'un kalemini, kitaplarını, kendisini çok duymama rağmen okuduğum ikinci kitabı oldu ve okurken gerçek anlamda mahvoldum, hem üzüntüden hem acımaktan hem düşünmekten hem de ağlamaktan... O nasıl bir betimlemedir ki olayların içinde yaşattı beni, o nasıl bir üsluptur ki asla bana yabancı gelen bir sözük olmadı hatta daha çok halk ağzıyla yazılmış kelimeler vardı, o nasıl bir akıcılık sürükleyicilik ki çay demlenene kadar ki vakitte hemen kitabın başına oturttu beni. Tolganay ahh güzelim Tolganay çekmediğin kalmadı derken buldum kendimi defalarca, Aliman'ın fedakarlığı, vefası yüreğimi burktu defalarca... O kadar beğendim ki. Olay kısaca şöyle çok spoiler vermek istemiyorum çünkü okumayı düşünenler kesinlikle okumalı, o satır aralarında kendi gezmeli o nedenle hemen kısaca değineceğim: Tolganay ve Suvankul evlenir üç erkek çocukları olur: Kasım, Maysalbek, Canbay. Bir de gelini Aliman var, Kasım'ın karısı. Mutlu mesut yaşarlarken hepsi, ve evliliklerinin 20. yılındayken savaş çıkıyor, köydeki tüm erkekler savaşa gidiyor, işte o zaman Tolganay ve Aliman'ın mücadelesi başlıyor. Burada bir kez daha gördüm ki savaş neleri götürüyor insanlardan... Keşke hiçbir yer de hiçbir zaman savaşlar olmasa, tüm kini nefreti öfkeyi sevgisizliği atabilsek insanların kalbinden... Kısaca mutlaka mutlaka okuyun.
Toprak AnaCengiz Aytmatov · Ötüken Neşriyat · 202261,4bin okunma