“Günlerden bir gün av izindeki Narkissos susamış ve bitkin bir şekilde bir nehir kenarına gelir. Buradan su içmek için eğildiğinde, sudan yansıyan kendi yüzü ve vücudunun güzelliğini görür. O da daha önce fark edemediği bu güzellik karşısında adeta büyülenir. Yerinden kalkamaz, kendine âşık olmuştur. O ana dek kimseyi sevmediği kadar, sevmiştir kendi görüntüsünü . O şekilde orada ne su içebilir, ne de yemek yiyebilir, aynı Ekho gibi Narkissos da günden güne erimeye başlar ve orada sadece kendini seyrederek ömrünü tüketir.”
Narkissos, bugün her yerde: sokakta, otobüste veya dağ başında… Kendini cep telefonu ekranından seyrediyor ve aynılarla beraber yaşıyor.
Like kültürünün zirvede oturduğu dijital zamanlardayız ve ötekine tahammülsüz, hep bir numarayız. Farklı ve eşsiz olmanın mükemmelliği, aynılaşıp ötekine nefretle bakmaya dönüştü. Gizem, mahrem, saflık… unutulup giden pek çok değerden bazıları! Hayatlarımız “aynının cehennemi”ne dönmeden uyanabilmek umuduyla…Okuyunuz!
🩵Aynının terörü bugün hayatın her alanına tesir etmektedir.
🩵Deneyimin özü, acıdır!
🩵Dijital mesafesizlik, her şeye eşit derecede yakın ve eşit derecede uzaklıktır.
🩵Aynının aşırı çoğalması, içinde yalnızca boşluğun belirdiği bir doluluktur.
🩵Dünya bir bakıştır.
Selda Ozan Kuruçay kaleminden çok güzel bir fantastik kurgunun paylaşımı ile geldim. Yazarımızın kalemi ile tanışma kitabım oldu. Daha ilk sayfasından itibaren beni
