Her şey yolundaymış gibi çıkardım yola, ne mutlu bana
Atımı dürüstlüğün bahçesine bağlardım yalnız kalabilmek için
Kimseye inanmadım kimseye güvenmedim bunda hata etmedim
Ne öğrendimse yola çıktıkça öğrendim bir de yolda kaldıkça
Kısaca ben, kızımı verdiğim için bana minnet duyacak bir adam istiyorum. Öyle biri olsun ki ona " Şöyle geçin, sevgili damadım, birlikte yemek yiyelim, " diyebileyim.
Yaşam yolun boyunca kaybetmemen gereken tek soru şu olacaktır:
"Hayat bana ne anlatıyor?"
Böylece kimin sana ne söylediğiyle ilgilenmezsin, sana konuşanın kim olduğu önemini yitirir, kimseye minnet duymadığın gibi kimseyle mücadeleye de girişmezsin. Çünkü bilirsin ki seninle konuşan hayattır, kişiler değil...