YAKMAK BİR ZEVKTİ
İnsanların bilgisiz daha mutlu olacağının düşünüldüğü bir zamanda itfaiyeciler ateşi söndürmek yerine yakıyorlardı. Kim bilir belki önümüzdeki gelecekte bu meydana gelebilir. Bilginin, aklın ve birçok görüşün düşmanları onu insanın beyninden çıkarabilmenin tek yolu yakmak diye düşünebilir ancak kitapta da geçtiği gibi "dışımız serseri, içimiz kütüphane."
İnsanın okudukça var olacağı gerçeğini kabul etmeyen koca bir kesim var günümüzde bile var ki yakın gelecekte nasıl olmasın diye bazı anlarda içim ürperiyor cidden. Üstelik bu kadar haz veren ve bu kadar mutlu eden bu denli sade başka bir eylem var mı ? Kafanın içine giren ve seni parçalara bölen bazen bir yol yapan bazen ağaçlarla konuşturan başka bir şey var mı kitaplar dışında?
Okuduğunuz her kitap anladığınız bir insan demektir, bambaşka düşler, hayaller ve envai çeşit kelime. Her kelime yaşamak için bir niyet aslında öğrendiğiniz her şey aslında baktığınız herhangi bir yeri anlamlandırmanıza yardımcı oluyor bir ağaca bakarken onun farklı türlerini düşünmek ancak onu zihinde hayal edebildikten sonra oluyor bu yüzden görmek ile okumak arasında koca bir fark var görmek kanıtlamaksa okumak inanmaktır, yürekten büyük bir tutku ile inanmak. İnanın arkadaşlar okuyun, öğrenin ve inanın. Zaten buradaki birçok insan bunun için burada. Bol kelimeli, çokça değerli kitaplar dilerim geleceğimize. Her nesil birbirinden daha yürekli doğsun ve her nesil bir öncekinden daha çok okusun.
John Steinbeck romanlarında gerçekçilik ve yalınlık sunmakta çok iyi. 
Fareler ve İnsanlar, farklı olsalar da arkadaşlıkları sağlam olan iki tarım işçisi George ve Lennie'nin öyküsünü anlatır. Kendi hayalleri olan bu ikilinin dostluk ve dayanışmasını anlatır bizlere. Hele ki son sayfalarda gözyaşlarımı
