Çelişki: Basit halka karşı Nietzsche.
Taşlama: Ciddiye almama! Onlar da bunu istiyor ya! Ciddiye alınmak için cinayet işlemeli!
Sayfa 211 - Everest Modern KlasiklerKitabı okudu
Kalp rahatsızlıkları
Hayatımızda daha önemli bir yere sahip olan sevgiyi yaşamamızda ve duygularımızı yönetmekte güçlüklerimiz olduğundan söz eder. Dolaylı yollarla (spor, oyun, sakatlanma) bastırdığımız ya da ifade ettiğimiz hınç,kin ve şiddete çok fazla yer verdiğimiz anlamına da gelebilir. Bu arada, yaşam aşkının,kendimizin, başkalarının, yaptığımız şeyin yeri gitgide azalır. Oysa, kalbin kanı içimize dağıttığını hatırlayalım. Eğer olumsuz duygu durumlarını geliştirirsek, aynı şekilde içimize yayılacaklardır. Enerji bakımından Kalbin ve Chen'in (onun ruhsal temsili) durumunun kişinin teninden, gözlerinin parlaklığından, bakışından anlaşıldığı söylenir. Çarpıntılar, taşikardiler, enfarktüsler ve diğer kalp sorunları, duygusal durumlarımızı yönetmekteki sıkıntımızı ya da tam tersine onların içimizde kendini ifade etmesine, var olmasına imkan tanımadığımızı belirtir. Hayatı ve hayatın içinde olup biteni fazla ciddiye alma, yaptığımız ya da hissettiğimiz şeyden
zevk almama, boş zamanların ve dinlenme sürelerinin azlığı Kalp enerjilerini zayıflatır ve kalp gerilimleriyle ortaya çıkabilir.Fakat aşırı zevk ya da tutku da Kalp enerjilerini azaltır ve aynı etkilerle kendini gösterebilir.
Sayfa 184 - Dharma yayınlarıKitabı okudu
“Mizah yazarlarının başına gelen hep budur: İnsanlar onları ciddiye almama eğilimindedir, ta ki sonunda bir gün bazı mizahçıların kendilerini ciddi olarak niteleyen birçok yazardan özünde çok daha ciddi konuştuklarını fark edene kadar.”
Sayfa 190 - EverestKitabı okudu
Çocuğa küsme, onu küçük düşürme, ciddiye almama, görmezden gelme, ceza verme vs bunların hepsi bir tür şiddettir!
Zenginler arasındaki kolay boşanmanın sonuçlarının iki yönlü olduğu görülür; ilk başta, buna eğilimli insanların kişiliğinin çöküntüye uğradığı görülür. Bu kişiler arasında sorumluluklardan kaçma ve hiçbir şeyi ciddiye almama eğilimi egemendir.
Çocuktan yapabileceğinden fazlasını istemekle değersizlik duygusu daha net biçimde ruhuna işlenir. Hatta bazı çocukların dikkati sürekli olarak önemlerinin az olduğuna, küçüklüklerine ve yetersizliklerine çekilir. Kimi çocuklar ise oyuncak olarak, eğlence olarak kullanılırlar ya da üzerine titrenmesi gereken bir mal olarak görülürler veya onlara rahatsız edici bir safra olarak bakılır. Bütün bu çabalar sıkça bir arada da bulunur; kâh bir taraf, kâh diğer taraf çocuğun dikkatini kendisinin varlığının yetişkinleri ya eğlendirmek ya da onların keyiflerini kaçırmak için olduğuna çekerler. Çocuklarda bu şekilde uyandırılıp geliştirilen derin aşağılık duygusu kültürümüzün bazı tipik özellikleri sonucunda daha da artabilir. Bunlar arasında çocukları ciddiye almama, çocuğa aslında bir hiç olduğunu, haklarının olmadığını, yetişkinlerin karşısında daima geride durmak zorunda olduğunu, sessiz ve uslu olması gerektiğini vb. ima etme alışkanlığı vardır.
Sayfa 66Kitabı okudu
