Gözlerindeki derin kader , çaresizlik ve acı öyle içime işledi ki ağlamamak için zor tuttum kendimi. Perihan 'ın bakışlarında dondum kaldım. Hiç bir şey diyemedim , hiç bir şey yapamadım. Oysa ne çok isterdim gidip ona sarılmak, iki çif laf söylemeyi, teselli etmeyi, teselli bulmayı. O gün sarılsaydım kimse koparamazdı herhalde beni ondan.