Rüzgar
Rüzgar öyle sert esiyor ki küçük, beyaz bahçe kapısını birkaç saniyede bir açıp, sonra da çarparak kapatıyor. Ben de o bahçe kapısı gibiyim. Rüzgarda savrulup duruyorum ve birinin sadece sürgümü çekip, beni sağa sola çarpmaktan kurtarmasını bekliyorum..
Buraya Kadar
Sonu gelmez şövalye romanları gibidir bu yaşantı: en zor anlarda daima açık bir kapı bulunur girip saklanacak. Ne gördün bütün kapıların birer birer kapandığı bu dünyada? Hangi kusurunu düzeltmene fırsat verdiler? Son durağa gelmeden yolculuğun bitmek üzere olduğunu haber verdiler mi sana? Birdenbire; "Buraya kadar!" dediler. Oysa, bilseydin nasıl dikkatle bakardın istasyonlara; pencereden görünen hiçbir ağacı, hiçbir gökyüzü parçasını kaçırmazdın. Bütün sularda gölgeni seyrederdin...
Kitap
"Bunca sene çok fazla, deli gibi kitap okudum. Ancak okuduğum kitaplar hala sokaktaki manavın beni kazıklamasına engel olamıyor!"
Okur Takip Önerileri
Ruhlarımız
”Aborjinler çölde giderlerken aniden dururlar. Morgan’da onlara “mola zamanı değil, neden durduk?” diye sorar. Yerli reis der ki; ”Çok hızlı ilerledik, Ruhlarımız geride kaldı. Ruhlarımızı bekliyoruz.”
Hangisi
Onurlu bir yaratılış ve onursuz bir yüz çeviriş...
İçine benim de dahil olduğum rezil bir kirlenme çağı...
"Kral çıplak" diye bağıran erdemli, güzel çocukları birer birer yok ettiler...
Krallar giyinik, insanlık ise çırılçıplak artık...
Öyle ise...
Yeryüzünü gündüzleri bir kerhane ve karhaneye çevirenler,
Geceleri uykularını bir pezevenk tedirginliği ve yalnızlığı içinde uyuyacaklar...
Sevdiği kadının topuğunu avuçlarına doldurarak uyuyan erkekler
Ve sevdiği adamı göğsünde bir bebek gibi uyutan kadınlar ise,
Şehvetli bir sadakatle karılmış aşklarını tuzlu tenlerine örtü kılacaklar...
Ve...
Bunlardan hangisi olmak istediğine, sen karar vereceksin...
Aşkı kendine örtü kılan bir Hayyam...
Ya da...
Kazanmak için her şeyi mubah gören bir yamyam...
Acı
Tanıklığa alıştıkça,bu çorbaya kendinden de biraz tuz katmak. Tatmak. Öğrenmek. Kanıksamak. Bu,ardından kanıksanmış olana özlemi de getiriyor olsa gerek. Dadanmayı. Tiksinilen bir ilaç, sürekli alındığında, bir gövdenin kanını, hücrelerini nasıl tutsak edebilirse, öyle. Gövdenin kendi kendine yeterliliğini hiçe indirgeyen, yapay bir gücün egemenliği. Alışmak denilen zehir. Acı çektirmeye acı çekmekten daha mı kolay alışılır?
Sandalye
Gece yarısına dogru sandalyeye cıktım.bu kez düsmedım,bardagımı kaldırdım. "artık eskısı gıbı olmayacak her seyın serefıne dedım" herkes kadeh kaldırmama karsılık verdı.otururken fısıldadım,kendı kendıme. "guzel olan seylerı kaybetmeye mahkumuz..."
Ayna
Aynayı aldı.çerçevesi gümüştü.orta yerinde bir ceylan resmi vardı.öteki tarafını çevirdi ve kendini gördü. "Çirkinim" diye düşündü. "Ama iyi ki böyleyim. Yoksa çok az şeylerle yetinebilirdim" dedi kendi kendine..
