Yitik, karga yüzlü, aşırı üzüntüden gri siyah, bağırmaktan sesleri kısılmış, tünüyorlar. Tünüyorlar; yoksunluk, cansız, dökülmüş, karmakarışık tüyler gibi sarkıyor üzerlerinden. Sevgiden yoksun, sevgiliden yoksun, talihten yoksun.Evlerin gölgesinin sisli alacakaranlığında, kapılardan ürkerek, katran karası ve kaldırım yorgunu tünüyorlar. Ayaklarında ince pençeli ayakkabılar, dünya öğlesonrasmm erken inmiş pusunda gri tozlu, gecikmiş, önemsiz hayaller içinde, tünüyorlar. Ördükleri sonsuz uçurumlar üzerinde, açlıktan ve sıla özleminden tavşan uykusunda, tünüyorlar.Karga yüzlüler (başka nasıl olur?), tünüyorlar, tünüyor, tünü lyor ve tünüyor. Kim? Kargalar mı? Kargalar da belki. Ama insanlar en çok, insanlar.