Neticede ne mal ne mülk ne şöhret ne makam mansıp. Sadece anlaşılmak için geldiğine inanan ona, yalnızca "Evet, anladım" diyen bir kalbin tesellisi kalır. Kalbin kapısı cümle kapısı, bir kişiyle olsun, aynı hatırada buluşmakla onanır. Bazen bu bile yetmez, her şeyden vazgeçer, başını öteye çevirip gider. (Bu yüzdendir her okuyucunun her yazara göre ve her yazarın her okuyucuya göre olmaması.)
Sayfa 243 - Ben Artık Düz Cümleler Kurmak İstiyorum. Eleştiri mi? Tabii ki Tahammül Edemiyor.