Anneler ve kızlarının paylaşamadığı tek varlık nedir? Tabii ki baba ;))
Babam şarabını içerken dama oynardı. Kimsenin onunla oynamasına izin yoktu. Taşları yerleştirir, tahtayı çevirir ve yeniden yerleştirirdi. Annem sesini bala batırırdı. "Yatağa gelmeyecek misin sevgilim?" Şişe geçirilmiş de ateşte kızarıyormuş gibi yavaş yavaş babamın önünde döner, vücudunun cömert kıvrımlarını sergilerdi. Babam çoğunlukla o zaman oyunu bırakırdı ama bazen de bırakmazdı; en sevdiğim zamanlardı bunlar çünkü annem mür ağacından kapıyı arkasından çarparak çeker giderdi.
Sayfa 12 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Bireyler özeldir.
İnsanları bütün taşların birbirine benzediği dama taşları gibi ele almak yerine her birinin işlevi ve özelliği farklı santranç taşı gibi düşünmek lazım. Her bir kişi kendine münhasırdır, başkasına benzemez.
Bizler gene eskisi gibi huzursuz, mutsuz bozguna uğramış yaratıklar olmayı sürdüreceksek sıra sıra dağları yerle bir etmişiz, güçlü akarsuların enerjisini denetim altına almışız, ya da tüm insanları dama taşları gibi oradan oraya oynatmışız, ne önemi var bunun? Bu tür bir etkinliğe ilerleme demek, hüsnü kuruntunun ta kendisidir.
Sayfa 70Kitabı okudu
Hasan Tahsin
Heykeli bağımsızlık oyunundaki bir satranç taşı gibi duruyor İzmir'de... Ve bağımsızlık yandaşları, emperyalizm karşıtları, insan hakları savunucuları bu oyunu dama sanıyor, taşları tanımadıkları için hamle üretemiyorlar.
Sayfa 70
Mustafa Kutlu - Kalbin Sesi
Ne çocuklarımız, ne torunlarımız bakır mutfak eşyalarını tanımıyor. O kalaylı tasları, tencereleri, tavaları. Hiçbiri kalaylı bir maşrabadan kaynak suyu içmedi.
Bakır eşyalar onlar için artık bir aksesuar, bir süs unsuru. Oysa vaktiyle o tavalar, o tencereler kimlerin elinden geçti. Kaç gelinin, kaç dedenin, kaç babaannenin bir ömrü dolduran
