Tarquinius'u kovan Brutus'u, Lucretia'yı, lulia'yı, Marcia'yı, Cornelia'yı ve tek başına bir kenarda duran Salahaddin'i gördüm.
Biraz daha kaldırınca gözlerimi, bilginierin en bilginini filozoflar arasında oturur gördüm.
Herkes ona bakıyordu, herkes saygı sunuyordu:
Sokrates'le Platon'u gördüm orada, ötekilerin önünde, daha yakın oturuyorlardı ona.
Dünya'yı rastlantıya bağlayan Demokritos'u, Oiogenes'i, Anaksagoras'ı, Tales'i, Empedokles'i, Herakleitos'u, bir de Zenon'u gördüm.
Hani Dante'nin hiç birinde bulunmadığı halde üzerlerine şarkılar okuduğu cehennemler...
Bütün o cehennemlerden esaslı yaralar, izlerle çıktım ölüp ölüp...
öyle aşağılık ki karanlık yaşamları kıskanırlar başka her yazgıyı.
Buradan gidilir acılar kentine, buradan gidilir bitmek bilmeyen acıya, buradan gidilir yitmiş insanlar arasına.
Hıçkırıklarının iniltisini duymuyor musun?
denizin erişmediği ırmağın kıyısında ölümle pençeleştiğini görmüyor musun?
Öyle kötü, öyle pistir ki huyu, doymak bilmez oburluğu, doydukça karnı, daha da açılır iştahı.
Sayfa 39
Birincisi, Dante'nin gerçekten nişanlım olacağıydı.
İkincisi de mihraba ulaşmadan birbirimizi öldürme ihtimalimizin oldukça yüksek olduğuydu.
Sayfa 23 - Martı
"Haydi kalk!
Bedenin ağırlığı altında ezilmedikçe, her savaşı kazanan cesaretinle yen kapıldığın telaşı."
«Başkalarının ekmeği acı,
başkalarının merdivenlerinden
çıkmak eziyetlidir.»
DANTE
Sayfa 44Kitabı okuyor
"Dinlemesini bilen, anlamayı da bilmeli."