13 yaşından beri kağıt topluyorum Ankara'da. Niğdeliyim. İlk okula başladığım yıl geldik Ankara'ya. Orta okulu bitirebildim yalnızca; hep taktir alarak geçtim sınıfları. Liseye yazdırmadı babam; sokağa saldı beni çalışıp da işe yaramam için. O gün bugündür sokaklardayım; çizgili, çizgisiz, kareli, beyaz ve rengarenk kağıtlar, kartonlar topluyorum.
ÖYKÜLERDEN SEÇTİKLERİM
Uzun bir süredir öykü ağırlıklı okumalar yapmaktayım. Daha önce paylaşmış olduğum bir alıntıda yer aldığı gibi (#69389465), ben de herkesin bir öyküsü, şiiri, şarkısı olması gerektiğini düşünüyorum. Bu nedenle okumuş olduğum 164 tane öykü kitabının içinden bana dokunan öyküleri bir ileti altında paylaşmak istedim.
Bu
Batum İphone Turizmi
Arkadaşlar gitmeden önce bu yazının sizin için faydalı olacağını düşünüyorum. Ben yaklaşık 3 gündür Gürcistan dayım. Batum yani onların söyleyişi ile Batumi. Nüfusu tahminim 200binden fazla şu dönemlerde. Ticaret belli ki yavaş yavaş gelişiyor. Limanları dolu dolu. Ticaretle ilgili belli ki çok fazla alana etki eden bir oluşumları var. Artvin ve
Galiba 7 yaşında falandım.
Memleketim Antalya olmasına rağmen orada doğmamışım..
Hayatımda o yaşlarda ilk kez Antalya'ya gittiğimde büyülenmiştim..
Antalya'yı aranızda bilen var mı bilmiyorum. Tropik bir iklim, caddelerin orta bölümlerinde sere serpe dizili palmiye ağaçları...
Dur bakayım, şimdiki aklımla nereden bahsediyor olabilirim
Hüzün Hep En Öndedir.
Bu iletim 
Li-3 sevgili Yasin'e ithaftır.
Benim nenem yüz küsur sene yaşadı. Elimizde bir belge yok ama. Fakat iyi parmak hesabı yaparız. Sultan Reşat der. Parmaklarımızı sayarız. Atatürk yeni padişah olduydu der, parmaklarımızı. Maşallahı vardı nenemin. Eceliyle kaybettiği üç evladını toprağa verdi. Yaşlanıp
Evet, çok konuşma.!
“Çevremdeki her şeyin sıradanlaşmaya başladığını fark ettiğimde büyüdüğümü anladım. Çocukken her şey farklı gelirdi bana. Ota, boka, çiçeğe, uçağa, babamın çakmağına, kerpiç evimizin toprak damına... Her şeye şaşırır, hayretle bakar, bitmeyen sorularla etrafımda kim varsa bunaltırdım. Allah babamdan da mı büyük diye sormuştum bir keresinde dayıma,
3 amcam 5 halam
7 dayım 7 teyzem
Hiç sayamayacağım kadar çok akrabam var.
Ve yıldızlar kadar kuzenim var ya senin??
Biz çocukken aileden birisi askere gideceği zaman bütün akrabalar aynı eve toplanır hepsi ağlardı..
Hayır yanlış anlamayın, hasret uzak kalmak bunlardan dolayı falan..
Ama o zamanlar askerlik 18 ay falandı galiba..
Dayım askerden döndüğünde kapıyı ben açmıştım, sevinç çığlığı atıp koşup anneme haber vermek için içeri koştum, ulan bekle bekle gelen giden yok..
Dedim, n'oluyor ya, hayalet falan mı gördüm ben..
Meğer geri koşarken kapıdan güç alıp suratına kapamışım, garibim dışarda bekliyormuş.
Ya yok, ben adam olmam 😅
Okunmaya değer gerçek bir yaşam hikayesi..
13 yaşından beri kağıt topluyorum Ankara'da. Niğde'liyim. İlkokula başladığım yıl geldik Ankara'ya. Orta okulu bitirebildim yalnızca, hep taktir alarak geçtim sınıfları. Liseye yazdırmadı babam, sokağa saldı beni çalışıp da işe yaramam için. O gün bugündür sokaklardayım, çizgili, çizgisiz, kareli, beyaz ve rengarenk kağıtlar, kartonlar topluyorum.
Bayramınız mübarək!
Uşaq vaxtlarımı xatırlayıram. Novruz bayramına bir həftə qalmış “baja-baja” payı hazırlayırdıq. “Baja-baja” ifadəsi “baca” sözündən idi. Baca-baca gəzib bayram payı paylayırdıq.
Anam böyük boşqablara bayram şirniyyatları yığırdı, mən də həvəslə qohumlarımızın qapısını döyüb bayram payını verirdim. Bir-iki saat oynayırdıq, söhbət edirdik. Sonra
Kaybetmek. Rıhtım,Piyano ve Çay
Rıhtımda oturmuş muhabbet ediyordu iki kafadar. Genç olan ara sıra piyanonun başına geçiyordu, sohbete mola verdikleri zaman. İhtiyar semaverden doldurduğu çayı uzattı , yeter artık evlat dedi, bu hüzünlü parça bizi iflah etmez öldürür. Birer sigara daha yaktılar, ihtiyar gözündeki nemi sildi ipek mendiliyle. Genç adam mendile dikkat kesildi,
Xəyanət
Uşaq vaxtı anama daha çox bağlı olmuşam. Atamla elə də aram yox idi, həm də açığı bir az da qorxurdum ondan. Hərdən çığırıb-bağırmağı, anama xox gəlməyi məni qorxudurdu. Anamı vurmaq istəyəndə qabağına keçmişdim bir dəfə, gözlərini ağartmışdı mənə. Onda dizlərini qucaqlamışdım anamın.
Sevirdim anamı. Bu uşaq sevgisi deyildi. Həyatımda gördüyüm ilk
Hani olur ya insanın birinile konuşmaya ihtiyacı olur işte suan o mod dayım ..
Gün/dü
Hayırlı sabahlar.
Bu sabah diğer günlerde de yaptığım gibi kitaplara bakıyordum.
Bir sosyal platformda ikinci el kitap satan bir hesabın sayfasındayım. Kitap fotoğrafları altında yer alan fiyatları önümdeki excel tablosuna isimleriyle birlikte not ediyorum. Adına mühendislik alışkanlığı veya kayıt tutma manyaklığı diyebilirsiniz. Hoşuma
Bu solcu abiler/ablalar İslâmdan yana biraz sıkışınca; benim dedem hacıydı, anneannem başörtülüydü, dayım beş vakit namazında falan diyorlar ya ben şeyi merak ediyorum. Acaba bunların torunları nasıl olacak?
Benim dedem; agnostikti, ataizdi ilh.
Benim anneannem; feminikti, legebeteydi falan fişman
Benim dayım; istiklal caddesinden geçerken kiliseyi ziyaret eder, birayı rakıya katardı.
Heralde böyle şeyler olur... Rabbim hidayet versin cümlemize. İnsanın itikadı kaymaya görsün. Elde hiç bir tutamak kalmıyor insanlık namına...