Tutunamayanlara Açık bir Mektup….
Cümlelerime başlamadan önce belirtmeliyim ki sizlerle paylaşacağım şey, Tutunamayanlarla olan 2 yılımdır. Evet 2 yıl, (2013 - 2015) bu benim Oğuz Atay’ın Tutunamayanlar romanını okuma sürem herhangi bir yanlışlıkta yok. İşin aslına gelecek olursak, bu kadar uzun sürede Tutunamayanları bitirmemin nedeni Tutunamayanların bitmesini istemeyişimdendir. Bazen bir sayfasını kaç kez okuduğumun sayısı bile yoktur. Tutunamayanlar; üniversitede beni uzun zaman masada bekledi, formasyon eğitimim boyunca bazen evde çaydanlık altı oldu, bazen beni sahilde bazen güneş’ten korudu, uzun yolculuklarda bezen kafamı cam’a yaslama görevini üstlendi. Tutunamayanlar bir kitap olarak her şey oldu benimle. Hiç istemediğim takdirde ise bu harika şaheser en son sıcak yaz bir gecesinde bitti. Kısaca Tutunamayanlar bana tutundu, ben Tutunamayanlara. Tutunamayanlarla olan uzun maceramız bittikten sonra ise Tutunamayanları Antalya’da bir cezaevi kütüphanesine hediye ettim. Bazen içimden gidip Tutunamayanları sormak veya kurtarmak gelse de soramadım çünkü dışarıda içerdekilerden daha çok Tutunamayanlar bulunmakta. İçerideki Tutunamayanlara tutunacak bir arkadaş olması ümidiyle… Oğuz Atay’a saygılarla...
