Tanrının cehennem korkusu onun kurnazlığını önlemedi. Bilime karşı kendini nasıl savunmalı? Uzun süre ana sorunu bu oldu. Yanıt: insanı kov gitsin cennetten! Mutluluk ve aylaklık düşünce üretir. Bütün düşünceler kötü düşüncelerdir. İnsan düşünmemelidir.
Ve kendi başına rahip dertleri icat eder. Ölümü, hamilelikteki yaşamsal tehlikeyi, her türlü sefaleti, yaşlılığı, çabayı… Özellikle hastalığı icat eder. Hepsi bilime karşı savaşım araçları… Dertler insanın düşünmesine izin vermez.
Ve bütün bunlara rağmen heyhat! Bilgi yapıtı kule olur yükselir, gökleri kuşatır. Tanrıların sonunu haber vermeye başlar, ne yapmalı! Yaşlı Tanrı savaşı icat eder. Halkları birbirinden ayırır. İnsanların birbirlerini karşılıklı olarak yok etmelerini sağlar. Rahipler için savaş her zaman gerekli olmuştur.
Savaş, başka şeyler yanında bilim barışını da bozan bir şeydir. Ama inanası değil! Bilgi, rahipten bağımsız hareket etme, savaşa rağmen artmaktadır. Ve son bir karar verir yaşlı tanrı. İnsan bilimsel oldu çıktı, başka çare yok: onu sulara boğup öldürmek gerek…