Bir kitapta okumuştum. Yazar şöyle diyordu:
Gençliğimde kendimi dalından hiç kopmayacak, yere düşmeyecek zanneden toy bir elmaydım. Zaman erişti olgunluk çağına. Ve dalımdan beni düşürdü. Şimdi o günleri, bundan daha kötüsü olmaz dediğim günleri sızım sızım özlüyorum. Bu zaman ve yüzler ne kadar yabancı bana? Bütün bu yabancılığın arasında o günlerden kalma silik bir yüz görsem, elimdeki bastonu kenara atar, koşar, kırk yıllık ahbabımmış gibi sımsıkı sarılırım.
NİŞANLINIZ SİZİN MAHREMİNİZ DEĞİLDİR.
NİŞANLINIZ SİZİN MAHREMİNİZ DEĞİLDİR.
Bunu böyle kocaman kocaman yazsak bağıra bağıra söylesek anlaşılır mı acaba? Hiç sanmam..
Sonumuz hayır değil ama biz yine de hayrolsun diyelim..
Son zamanlarda - ya da belki hep vardı da ben denk gelmiyordum- nişanlı çiftlerin hal ve hareketlerinden çok rahatız olmaya başladım. Onların bu kadar rahat
Benim de yapmam gerekiyordu o yüzden başlıyorum
*Ben Rümeysa, eski arkadaşlarım bana Rumoş diyordu ama yeni sınıfımda iki Rümeysa olduğumuz için yeni arkadaşlarım soyadımla sesleniyor (eski ve yeni diye ayırmak zorundaydım evet)
*Kitap okumasam muhtemelen ben olmazdım, okumak şu anki kişiliğimi oluşturdu
* 
İçimdeki Müzik okuduktan sonra hayatım değişti
HAYATIN GÜZELLİKLERİNİN, MEYUS KADERİ YENEBİLECEĞİNİ DÜŞÜNÜYORDU
Martin biliyordu ki, eskiden çok hassas birisiydi, bilhassa en sevdiklerine karşı. Lakin artık bir şeyler değişmişti ve dayanıklı birisi haline gelmişti. Martin, ailesiyle arasını düzeltmiş, aile bağlarını güçlendirmişti. Düzenli olarak okumaya başlamış ve bazen de bir şeyler yazar olmuştu. İyileşmişti. Zihnen ve fiziken eskisinden çok daha iyi
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
CANSİPARANE...
- Cansiperâne, nasıl bir roman, kısaca bahseder misiniz?
- İçinde çözüm ipuçları verilen onlarca sosyal mesele olan enteresan bir roman… Özünde (özünde diyorum dikkat edin) Nakşibendîlerin kitabı… Yüzünde de var Nakşibendîlikten bahis: İsmail Ağa’da hafız olarak yetişen, Hızır Hoca’dan, Metin Hoca’dan ders alan bir tribüncünün ibret verici
18 MART ÇANAKKALE DESTANI
18 MART ÇANAKKALE DESTANI
Şair Mesut Kılıçoğlu
Çanakkale’yi yazıyorum size,
Selâm olsun tüm şehidlerimize.
Anlatacağım yiğit Mehmetleri,
Ne diyordu yazar:
Yeni yollar keşfetmeli insan,
Yeni sayfalar yeni maceralar doğurur...
Ne diyordu yazar;
Mutluluk emekle, çabayla, birikimle acı çeke çeke gelir insana. Üstelik her emek, her çaba, her birikim mutluluk getirmez insana. Hayatı mutlu bir insana olarak yaşamaya karar verenlere, bundan hiç vazgeçmeyen cesur ve tutkulu insanlara gelir…
Mustafa Kemal Atatürk'ün fotoğrafları bize ne söyler?
iki üç gündür biraz hastayım. bu süreçte kitap okuyamadım. uzun süre kitabın başında duramadığım için kitap okuyamadığım bu sürede aklıma geçenlerde 
Fotoğraflarla Atatürk kitabını okuduğum/fotoğraflarına baktığım geldi.
ben genelde Mustafa Kemal Atatürk'ün fotoğraflarına bakarken o zaman gerçekleşen