BONCUK OYUNU-HERMAN HESSE,510 sayfa
Herman Hesse’nin Siddhartha ve Demian’dan sonra okuduğum üçüncü kitabı Boncuk Oyunu,yazarın on yılda yazdığı ve ona 1946 yılında Nobel Edebiyat Ödülü kazandıran başyapıtıdır.
Kitap ,öyle bir çırpıda okuyup bitirilecek bir kitap değil,ağır okumayı gerektiriyor ve yorucu bir okuma ki yazar kitaba kırk sayfalık bir önsöz hazırlamış.Bu önsözü okumak için bile iyi bir zaman ayırmak gerekiyor,sonuçta on yılda yazılmış,yorucu bir yolculuktan geçmiş bir kitap.Boncuk Oyunu nedir,nasıl oynanır bunu anlamak için bayağı bir uğraş verdim,önsöze geri döndüm ama kitap ilerledikçe yazarın bundan açıkça söz etmediğini anladım.
Bu oyunun oyuncularının çok iyi bir donanıma sahip olması gerekmektedir.Şöyleki;müzik,meditasyon ,felsefe,matematik gibi doğu ve batı kültürünün sentezinden oluşan bir bilgi birikimi gerekiyor.
Kitap,boncuk oyunu ustalarından Josep Knecht’nin Kastalya denen hayali bir ülkede geçen hayatı anlatılıyor.Bu ülkedeki yatılı okullarda eğitim gören boncuk oyuncuları daha sonra ustalaşıyorlar.Bilimle uğraşıp kendilerini geliştiren bu kişilerin hayatlarından kesitler sunulurken yoğun bir detaya başvurmuş yazar.
Kitabın son bölümünde yazar üç hikaye sunmuş ki bence kitabın en güzel yeri.Bu üç hikayeden başlı başına üç ayrı kitap çıkardı.Ben en çok “Hint Yaşamöyküsü” hikayesinden etkilendim.
Attila İlhan Sisler Bulvarı'nda. Hepimizde var o biraz yola çıkma isteği, kimimiz olduğumuz yerden kaçmak istiyor, kimimiz anlamını kaybettiği hayatı yeniden bulmak. Sahi, sizinki neden?
Hayatın anlamı nedir?
Yaşıyor mu yoksa sadece nefes mi alıyoruz?
Sanki hep bir şeyler eksik gibi ama
