Bir Türk Sahneye Çıkıp Utandırana Kadar Sürdü
Sermaye ve siyaset kol kola girerek ülkemizi 1938 sonrası adeta talan ettiler.
Son yirmi yılda son düzlük dedikleri dönemeçte kendilerine cesareti şöyle veriyorlardı;
✓ Halk uyanmıyor ise utanmaya gerek yok diyorlardı.
Dillerinden ise demokrasi, adalet, eşitlik vb palavra eksik olmuyordu.
Önder Karaçay
“ Ben her dönemeç’te önce, bir başına bırakılırım..”
Kalbime döneceğim, ama hangi yolla? Yedeğimdeki okunaksız
şarapla lekelenmiş, solgun harita
uyduruk bir şey mi bilmiyorum
yoksa sahiden definenin yeri
gösteriliyor mu orada?
Ama boşver.. Nasıl bir ilgi olabilir
kalbe dönmekle define bulmak arasında? Lakin ben inerken her dönemeçte
bir parçasını ele geçirdiğim
her molada, her zorlanışında nefesimin
her ayak sürçmesinde çiziktirdiğim haritamın bütün paftalarında sabit mürekkeple işaretlenmiştir
nerelerde kıraçlaşır
rahminde levendane öcün tohumları yatan gece
güneşin şifa diye bilinen ışıkları
nerelerde kıyıcı bir zehre çevrilir..
Sayfa 249Kitabı okuyor
Ben her dönemeç’te, önce, bir başına bırakılırım..
Ben ne vakit böyle oldum? Hangi dönemeçte yitirdim inancımı, iyimserliğimi, cesaretimi, girişkenliğimi?
"İşlediği günahlar çoğunlukla iç dünyası,gençlik dönemi boyunca her dönemeçte bastırdığı korkunç dürtüleriyle ilişkiliydi"
Sayfa 219Kitabı okudu
En çok üzerinde durduğu konuysa yapmacık olmayan, yapılmadan yapılan sanattı.
“Okçu en olgun duruma geldiğinde, artık tavşanın boynuzu ve kaplumbağanın tüyüyle ok atabilir. Yay ve ok olmadan tam ortayı vurabilir. İşte o kişi gerçek anlamda ustadır, yapılmadan yapılanın ustasıdır. Yapılmadan yapılanla, hem ustadır hem usta değildir. Bu dönemeçte okçuluk devinmeden devinmeye, dans etmeden dans etmeye, yani Zen’e dönüşür.”
Sayfa 82 - Yol YayıncılıkKitabı okudu
Yani şu anda yaşadığımız her anın bedelini gelecekte öderiz. Tek bir yanlış dönemeçte kendini kaybolmuş bulabilirsin. Şu anda yaptığın hiçbir şey buhar olup uçmaz. Gelip seni bulur. Hiçbir şey yanına kâr kalmaz.
Sayfa 149Kitabı okudu
Hayat karşısına herhangi bir fırsat çıkarmadı, aksine her dönemeçte elini ayağını bağladı, sürekli sırtına yük yükledi, onu olduğu yere mıhladı.
Sayfa 12
Ortada fikir yok, fikir hürriyeti diye tepinenler sürüyle! Neler için hürriyet istiyorlar? Sövüp saymak için!
Tarık Buğra, Dönemeçte
Sayfa 53Kitabı okuyor
Kavga arıyordu. Kendisini ancak hınçta, kinde, tiksintide bulabiliyordu. Çünkü sevme gücü yoktu, sevmeyi öğretmişlerdi ona.
Tarık Buğra, Dönemeçte
Sayfa 54Kitabı okuyor
“Kendimle bir dönemeçte koşan iki çocuğun çarpıştığı gibi karşılaşmışım da hangisinin ben olduğuma karar veremediğim o çok kısa zamanın habire tekrarlanmasından perişan çarçaput gibi ağzım, yorgunum. biraz da.”
Sayfa 85Kitabı okudu
Ama boşver... Nasıl bir ilgi olabilir
kalbe dönmekle define bulmak arasında?
Lâkin ben inerken her dönemeçte
bir parçasını ele geçirdiğim
her molada, her zorlanışında nefesimin
her ayak sürçmesinde çiziktirdiğim haritamın
bütün paftalarında sabit mürekkeple işaretlenmiştir.
Bugüne kadar hayatını bir de tersten yaşama şansı bulamadıysa bu onun suçu değil. Hayat karşısına herhangi bir fırsat çıkarmadı, aksine her dönemeçte elini ayağını bağladı , sürekli sırtına yük yükledi, onu olduğu yere mıhladı.
Yeni bir yolculuğa çıkıyorum kar yağıyor
Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte
Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum
