Atsız'ın Orhun'daki eleştirilerinden biri de Hasan Âli (Yücel)'nin Türk Edebiyatına Toplu Bir Bakış kitabı için yazılmıştır. "Alaylı Âlimler" başlıklı yazının girişinde dönemin genel eleştirisi bulunmaktadır. Atsız'ın, 1930'ların ilk yarısı için yaptığı bu genel eleştiri bence önemlidir. Bu sebeple ilk paragrafı
Kurusallaşmış tasavvufa tepki - gemiyi terk edenler
Her tür gösterişten uzak olma temelinde bir tür gizli zühd fikrini savunmaktaydı. Zira onların temel hareket noktası gösteriş ve riyadan kaçınmaktı. Herhangi bir güzel halin insanlara zahir olması onlar için riya demekti. Bunun için ibadet ve güzel hasletlerin ortaya dökülmesine izin vermezler ve halk tarafından fasık [günahkâr] olarak bilinmek
Sayfa 65 - Kitap Yayınevi, İnsan ve Toplum Dizisi - 70, 2. Basım, Birinci Bölüm, Şam ve Anadolu Dolaylarında 7./13. Yüzyılda Tasavvuf ve Muvelleh Dervişlik, KURUMSALLAŞMIŞ TASAVVUF: TARİKATLAR
Aynı Frekanstan Yayın Yapanlar
Hani insanlar, bazan kafa dengini bulurlar ya
***
Gönül tellerinin aynı frekansta titreşmesi. /
Gönül tellerinin rezonansa gelmesi. /
Geç de olsa batılı Hakkın gâlebe çalması
Arif olana, nasibi olana verir ders hem fizik hem de metâ fizik /
Aynı frekansta yayın yaparız biz /
Mecnun gibi âşk çölünde Leyla icin Hû der, gezeriz /
Sırlı Bir aynadır aslında idrak edebilene cismimiz /
Her dem Hakk için sever Hakk için seviliriz, Ozanız, bu türkünün zâr eden Veysel'iyiz biz /
KK
“Ama dünya çirkinliklerle doludur.”
Diyor kitabında 
H. P. Lovecraft
Cthulhu'nun Çağrısı Korku üzerine harika hikayelerden oluşan bir eser. Oldukça akıcı bir anlatımı olan ve korkuyu hissettiren bir kitap.
Çok severek okudum. Herkese naçizane tavsiye ederim. Şimdiden keyifli okumalar dilerim.
Değerli çevirisi için Dost Körpe’ ye teşekkürler.
Arka Kapaktan Alıntı:
Lovecraft’ın neden korku edebiyatının ustası olarak anılması gerektiğini gösteren; yabancılığın, dehşetin, tekinsizliğin anlatıldığı toplam yedi öykü var bu kitapta.
Korku ancak gördüğümüzde bilebildiğimiz bir şey midir? Yoksa bilmediğimizi gördüğümüz şey midir? Belli ki Lovecraft bunu sorguluyordu bu öyküleri yazdığı sırada. Hep korkularımızdan ve bilmediklerimizden bahsetmeye çalıştı. Çalıştı diyoruz, çünkü asla tam olarak bahsedilemeyeceğini biliyordu. Tıpkı bu öykülerde olduğu gibi, dehşeti tarif etmek mümkün değildi. Tarif eden ya mezarlığa düştü ya da akıl hastanesine; ya müzisyen oldu ya da ressam; ya aynaya baktığında başkasını gördü ya da denizin dibinde buldu kendisini.
Bu kitap bir dehşet davetiyesi, bir delilik güzellemesi.
Bu, Lovecraft’ın çağrısı…
“Lovecraft’ın eserleri modern korku edebiyatında bir dönüm noktası.” -Clive Barker
İbn Hazm yakîn ifade eden kıyasın, şümul kıyası olduğunu, temsil kıyasının yakîn ifade etmediğini savunduğu için temsilkıyasını hem akliyyat hem de şer'iyyat hususunda geçersiz görmektedir. Yakîn ifade etmeyen bir yolla Allah'ın hükmüne ulaşılmasını mümkün görmeyen İbn Hazm açısından bu ayırımda bir çelişki veya tutarsızlık aramak doğru olmaz. Ibn Hazm İslâm mantıkçılarının Aristo'nun Organon'unu teşkil eden kitaplardan biri olan Analytica Prioa'yı Arapça'ya kıyas olarak çevirmelerini yanlış bulur ve kendisi Analytica Prioa'yı ve Analytica Posteriora'yı Organon'un 5 ve 6. kitapları olan Topica ve Sophisticis Elenchis ile birlikte "burhan” başlığı altında inceler.
Sayfa 179Kitabı okudu
Biz sadece, muârızı olmayan bir hadis veya muârızı olmayan bir âyet kendi görüşü aleyhine ortaya çıkmışken ya da zorunlu bir burhan varken hâlâ hakikate aykırı olan görüşünde ısrar eden kimseyi "fâsık" olarak nitelendiririz.
Sayfa 127Kitabı okudu
Nesnelerin zamanlaması bizi içine çekiyor, durmadan iki ay evvelden yaşamaya zorluyordu. İnsanlar pazar günü ya da gece on bire kadar devam eden “müstesna alışveriş günleri”ne koşturuyor, sezon indirimlerinin ilk günü medya organlarına haber konusu oluyordu. “Avantajlardan yararlanmak”, “promosyonları kaçırmamak” tartışılmaz bir prensip, bir zaruretti.
Alt katında hipermarketi ve koridorlar boyunca dizili mağazalarıyla alışveriş merkezleri, bıkmadan usanmadan nesneleri hayranlıkla seyretmenin, iri yapılı, kaslı güvenlik görevlilerinin koruması altında şiddetten azade, rahat, huzurlu keyif mekânları, varoluşun başlıca mekânı haline geliyordu.
Büyükanneler torunlarını oraya götürüp yapay ışıklandırma altına yerleştirilmiş samanların üzerinde sergilenen keçileri, tavukları gösteriyordu; tavukların yerini ertesi gün Breton spesiyaliteleri ya da kolonyal tarihi anımsatarak Afrika sanatı adıyla pazarlanan seri imalat ürünü takılar ve heykelcikler alıyordu. Gençler, özellikle de başka herhangi bir toplumsal imtiyaz aracından umudu olmayanlar için, kişisel değerler giyim kuşam markalarına emanetti, L’Oréal, çünkü ben buna değerim.
Bizlerse, tüketim toplumunun azılı karşıtları, kısa süreliğine de olsa yeni bir insan olma yanılsaması yaratan bir çift çizmeye duyduğumuz arzuya teslim oluyorduk, vaktiyle ilk güneş gözlüğüne, daha sonra bir mini eteğe, İspanyol paça pantolona tav olduğumuz gibi.
Sahiplik duygusundan ziyade bu yenilenme hissiydi insanların Zara ve H&M reyonlarında peşine düştüğü, nesneleri zahmetsizce, çabucak elde etmek ekstra bir varoluş kazandırıyordu.
SANAT ADAMI ATSIZ
RUHLARA İŞLEYEN ŞİİR.
Atsız'ın sanat hayatı şiirle başlar. Biz de onun şiiriyle başlayalım.
