Ne boktan hayat ama ! Ekmek paranı kaybetmemek için el öpmek zorunda olmak!
Sayfa 78Kitabı okudu
“El öpmek niçin? İstersen konuşalım. Yalnız sözden ne çıkar! Kim bilir şimdiye kadar kaç hayvan yükü kitap okudun. Ne anladın? Hiç değil mi? İnsanların bilgisi nedir? Bencillik ve zevklerinin ihtiyacı olan sanatlara ait şeylerdir.”
Sayfa 19Kitabı okudu
İp Meselesi
Akşam olmuştur. Yollar doludur. Bir insanla görüşmesi lazımdır. Bir ha yal âlemine dalması lazımdır. Bir el sıkması lazımdır. Cani bir dudak öpmek isterdi: Yumuşak, tükrüklü, lez zetsiz, lezzetli bir dudak, elektrikli saç gibi çıtırdayan.... Bir elin hararetiyle deli gibi olmak isterdi. Bu kaskatı katılaşmış sandığı yüreğinin korkunç yumuşayışını tekrardan bulmak isterdi.
Sayfa 32Kitabı okudu
"Belki çok güçlü yoğunlaşırsam, belki seninle... hissedebilirim." Önünde kırılgan, solgun ve koyu renk parlak tırnaklarıyla bir el be- lirdi. Bileğinin arkasında bir gül yaprağı çarpıcı bir şekilde dururken sonra birden uçarak yok oldu. "Sana dokunabilir miyim?"
En azından bu defa sormuştu. Hırıltılı bir ses tonuyla,
Sayfa 96
Doktor Münir, gözlüklerinin üzerinden bakarak elini öpmeye davranan Murat'ı önledi:
- El öpmek yok! Nezleyiz arkadaş! Hem de resmen İspanyol nezlesiyiz galiba...
- Geçmiş olsun! Değildir inşallah, bildiğimiz Türk nezlesidir.
- Bilmem ki... Artık nezlenin bile Batılısı olmadan idare etmiyor! Geç şöyle... Çıkar yağmurluğu... Sıcak değil mi burası?
Sayfa 437 - İthaki Yayınları, 4. Baskı, 2010, Üçüncü Bölüm, Yol Ayrımı, 4Kitabı okudu
