emre
@emreliyunus18
kendimi avutuyorum sadece
İki Şehrin Hikâyesi
youtu.be/mcdO9UP0hp8?si=...
Siverek
1907
78 okur puanı
Temmuz 2022 tarihinde katıldı
Bir taşı on bin defada havaya atsan uçmayı öğretemezsin. Enerjinizi doğru işlere harcayın. Doğru insanlara vakit ayırın. Taştan kuş, kuştanda taş olmaz.
Aristoteles
Okur Takip Önerileri
Gençtim ya, ne farkeder deyip geçerdim...
Bilmeden farkı istemişim.
İsmet Özel
Otobüsün sol camından manzarayı seyrederken, sağ camından kaçırdıklarımızdan ibarettir hayat.
Özdemir Asaf
yaşamak çarpısı derlerdi buna, yaşamak çarpıntısı.
ne acelemiz vardı? kime kavuşacaktık?
yokuşu göze almak mı? niçin...
İsmet Özel
Her çıkmaz sokağın, çıkmaz olduğunu anlamak için sonuna kadar yürümek zorunda bırakıldık.
İsmet Özel
Yaşamıma kırgınım. Samimiyetle yaklaştığım her şeyin beni hüzne geri döndürüşüne, tüm sevinçlerimin ödetiği bedellere, var oluşuma, hepsine. Hissettiğim eksikliklerin sebebi olan herşeyi gözyaşlarımla seyrediyor oluşuma kırgınım mesela. Gece olduğunda tek başına hiçbir anlam taşımayan odamın köşesi, düşüncelerimin etkisiyle beraber beni bunalıma sürüklüyor. Yaşadığım her anıma "neden ?" diye sormaya devam ettikçe bitkinliğe doğru yol alıyorum, anladıkça da daha derine hapsoluyorum. Ben kendime yetemedim, bu yüzden şimdi de geçici umutlara bel bağlamanın bedelini ödüyorum...
Kendimi olmak istediğim gibi göremiyorum. Kesik kesik hissedebiliyorum. Kafam kaçık, aklım kaçık mı belli değil. Açık bir zihnin rüyası yaşayabilir mi o da bir istisna. Tüm bu eksiklikten kaçacağımı biliyorum. Ben kaçacağım. Korkusuz bir yolu ardımda bırakıp haklı olduğumu anlatacağım. Keşke kendime yardım edebilseydim ama bu kadar ölüyken bunu yapmak çok zor. Her gece kuşlar uyandığında ve ben uyumaya dalmadan içimdeki kötülüğü net hissedebiliyorum. Zihnim durmuyor, düşünmek bana acı veriyor. Eşsiz olmak mutlu etmiyor sadece yalnız hissettiriyor. Yardıma ihtiyacım var ama bilinmezliğimi anlayacak kadar acı yaşamış kimseyi tanımadım. Geceleri misafir olarak gelen düşünceler bedenimi terkederken umudu da götürüyor. Üzgünüm hissedemiyorum. Kendimi göremiyorum. Barış ya da savaş arasında dalgalanıp kül oluyorum. Suyun ateşi yok ettiği kadar keskin bir şekilde yok oluyorum.
'Madamel
Eski günler nerdesiniz
Açın kapınızı da evinize gireyim
Ama nerde o evler
Ne bileyim.
