Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
bizâr
bizâr
@endaglivet
öğrenci
22 Nisan 2002
148 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
(orijinal okundu)
Çerezlik bir kitap olarak bakıyorum ve oyum tamamen bu alanda yaptığım kıyaslamalar üzerine bu kadar yüksek.
Kitap röportaj şeklindeydi. Gerçek hayat esintisi filmlerde de yaparlar ya arada, röportaj yaparlar yaşlı halleri ile falan öyleydi ve o kadar gerçekçi hissettirdi ki... Röportaj dışında betimlemeler olmamasına rağmen anlattıkları her şeyi yaşadım, izledim. Film izliyormuşum gibiydi ve bunu sevdim. Vakit geçirmek için cidden çok ideal bir kitaptı.
pek bir şey diyemeyeceğim çünkü yarım bıraktım. sadece gördüğüm kadarıyla şunu söylemek istiyorum ki yazar, kafasında karakterini öyle güçlü, öyle harika biri olarak tasarlamış ki bunu bize kurgu aracılığıyla, yaşanan olaylar ve karakterin seçimleri ile vb. aktarmak yerine her cümlesinde, her paragrafında bunu yazmaktan geri durmayarak vermiş. ben anlamıyorum, o söylüyor zaten bana. ben karakteri tanımıyorum, yaptığı seçimleri görüp onun hakkında bir fikir sahibi olmuyorum, o zaten bana direktif veriyor.
bir fikir varsa ortada, bana o fikre katılma ya da katılmama hakkı verilmiyor, yazar ve karakteri zaten neyin doğru olduğunu söylüyor. yani, onlara göre tabii. kitap okumuyordum ders dinliyordum sanki.
analiz yapmayı, seçimler üstünden karakterin psikolojisini gözlemlemeyi çok seven biri olarak bunun elimden alınmış olması beni çok rahatsız etti. devamı ve serinin diğer kitapları da böyleyse çok kötü bir durum açıkçası.
yeni serilerinde başarılar diliyorum ama ben çekiliyorum
ilk önce güzel başladığını düşündüm. girişi, yazım şekli ilgimi çekmişti. bazı insanların yazımdan rahatsız olduğunu gördüm ama benim gerçekten hoşuma gitti gibiydi.
sonra olaylar biraz daha gelişti, olması gerektiği gibi. hala güzel vakit geçirebileceğim bir çerezlik buldum diye sevinirken birden yazar ne kadar acemi olduğunu gösterdi.
tekrarlar, tekrarlar, tekrarlar.
karakterlerin boşlukları çok fazlaydı, bu da sürekli aynı cümleleri kurmalarına yol açıyordu. kızın tavırları, hep aynı. bir an böyle sorgular gibi oluyor ama sonra her şey yine boş boş devam ediyor. kıza karşı olan tutumlar da... komik? yine, tekrarlar halinde. sürekli aynı şeyler. kimse insan gibi davranmıyordu, tek bir şeye programlanmışlar sanki.
açıklama asla yok. sonda vermek istemiş ama sona gidene kadarki merak unsurunu karakterlerde yok etmiş. bu da bana göre gerçekçiliği öldürmüş. 'birisi hasta gibi davranıyor, neden? bilmem ki, öyle işte onun karakteri.'
yazarın, kızdaki yaşanan durumu aktarması çok kötüydü. bir şey oluyor o an ama ne oluyor bir tek yazar biliyor. kızın tiplemesini kurguya hiç yedirememiş ki... sanki bir çocuğun anlattığı bir hikâye okuyordum; basit basit, derinliksiz hayalini aktarıyor.
güzel bir çerezlik okuyacağım diye girip yüz sayfa sonra göz devirmeye başladığım bir kitap oldu. okuması rahatsız etmedi, aktı ama-- beklentim olmasa bile girişi ile ilgimi çekip sonra beni hayal kırıklığına uğrattığı için üzüldüm açıkçası.
Okur Takip Önerileri
Spoiler içerebilir.
ne desem bilemiyorum. okurken sürekli on üç yaşında birisinin okulda sıkıldığı için sırasına kafasını koymuşken kurduğu hayaller mi bu kitap diye düşünüp durdum.
ilk başta dünyasından ve Feyre'nin avcı kişiliğinden dolayı bir umutlanmıştım. zaten can sıkıntısından başladığım bir kitaptı, öyle aman aman beklenti içerisinde değildim; zaman geçirmelik bir çerezlik gözüyle bakıyor ve bana zevk verecek, iyi bir çerezlik kitaptır diye umuyordum. ama sonra?
-öl ya da periler diyarında benimle yaşa.
+neden?
-çünkü arkadaşımı öldürdün.
tamam, kitabı bitirdiğimde bu meselenin arkasında bir sebep olduğunu öğrendim ki zaten okurken işin içinde başka bir mesele olduğunu tahmin etmek için üstün zekalı olmaya da gerek yok. hatta sebebin ne olabileceğini tahmin etmek için kitabı bitirmeye bile gerek yok. sebep de yaşanan olay kadar saçmaydı.
her bölüm kahvaltıyla başlar, yemek yerler. yakışıklıdır. över över bitiremez. çıkma derler ama asla dinlemez dışarı çıkar ve başına bela alır vb. olay lazım ya, mecbur. ne hikmetse işin içinde kötü kraliçe vardır, savaş vardır, başrolün aşık olduğu adama takıntılı bir kadın karakter vardır! ve olayların sebebi de bu tamamen. hani-- gülüyorum şu an bunu yazarken...
neredeyse 550 sayfa; her şey yüzeysel, çocukça ve basitti. rhys adlı karakter, hani o herkesin dilinden düşüremediği, o dikkatimi çekti çünkü yalan yok, sevdiğim bir tipleme ama kurgunun basit ve çocuksuluğu yüzünden boş hareketler yapıyordu.
daha derinlemesine konuşsam her sahnenin üstünde durup size hislerimi daha iyi açıklardım ama buna ne halim ne de isteğim var. o kadar da umurumda değil açıkçası.
güzeldi, yaşanan bir hikâye olduğunu bilince daha da seviyorum. çizimler çok hoştu ve hayvan şeklinde yorumlayıp çizmesi cidden hoşuma giden bir detay oldu. bu kitabı yazma/çizme serüvenini de dahil etmesi de tatlı bir detay olmuş.
fakat gerçek hikâye ya da kurgu, hep aynı şeyler... o yüzden daha önce okuduğum/izlediğim diğerlerinden pek bir farkı olmadığından aman aman etkile(n)medi(m). tabii yani olaylar belli, farklı ne olabilir diyorsunuzdur; bir de kurgu değil yaşanan olay yani. bir şey demiyorum o yüzden pek, okuması güzel bir yolculuktu. :)
kısacası bitiremedim. ilk başta ilginçti falan filan ama ilerledikçe ilgimi kaybettim ve sıkmaya başladı. kapağı ve konusu beni gerçekten meraklandırmıştı ama... üzüldüm okuyamadığım için... sarmadı ve cidden zorlamamın bir anlamı yok. :/
benim için kitaplarda üç kategori vardır: sanat olduğunu düşündüklerim, sanat olmayan ama kalem olsun, kurgu olsun gayet idare edilir olan, okurken zevk verenler ve bir de başarısız bulduklarım. ikinci kategori de kendi içinde ikiye ayrılıyor: gayet iyi ve eh işte.
marie lu benim için ikinci kategorinin eh iştesinde. neden? çünkü çok yüzeysel.
eğer ingilizce okuyor olmasaydım ilk kitaptan sonra devam etmezdim. devam etmem için pek bir merak unsuru sunmamıştı açıkçası.
yine ilk yarı, ilk kitapta da olduğu gibi oldukça boş ilerledi. daha sonra artık öğrenmemiz gereken bilgileri öğrenmeye başladık ve kitap ikinci yarıda her şeyi verdi. gerçi, vermese de olurmuş?
ciddi anlamda şaşırdım mı bilemiyorum. karakterin şaşkınlığını hissettim desem daha doğru olur sanırım çünkü okumaktan uzaklaştığımda hislerim çabucak söndü.
bilimkurgu denince akla gelen en büyük şey yapay zekalar oluyor genelde, bu sanal gerçeklik içeren kitapta da yapay zeka kullanılmıştı ve bu durum artık o kadar baydı ki... çünkü yazarlar orijinal olamıyor. bilinen şeyleri ısıtıp ısıtıp önümüze koyuyorlar. ben burada diğer yapay zeka kurgularından farklı hiçbir şey göremedim? bu yüzden de dümdüz okudum; yine akıcıydı, çabuk bitti vesaire ama...
hoşuma giden tek şey kardeşlerin ilişkisiydi ki o da aman aman değildi, sadece bu kitapta tutunacak bir şeye ihtiyacım vardı ve kardeşleri seçtim. onun dışında ne ekip ruhu, ne baş karakterlerin ilişkisi bana farklı ya da derin bir şey sundu. gayet bilindik, her yerde okuyabileceğimiz şeylerdi. ne hisleri hissettim ne de derinliğini.
okuduğum iki kitap, yaklaşık 700 sayfa boyunca hoşuma giden tek cümle de bu oldu: I promise I'll miss you forever.
ilk çıktığı zaman okusam ciddi anlamda bayılacağımı biliyorum. akıcıydı, zaman geçirmek için bakarsam eğer keyifle okudum ama tabii yarısından çoğu boştu benim için. konusunu oldukça klişe buldum, son zamanlarda bu tarz kurgularla çok karşılaşıyorum, bunun da etkisi var.
marie lu'nun efsane serisini ortaokulda okumuş ve kurgu olarak değil ama yarattığı karakterler olarak çok sevmiştim fakat warcross, benimle beraber büyümek yerine olduğu yerde kaldığını gösterdi bana.
değerlendirmemi tamamen kitabın bulunduğu kategori ve bu kategorideki kendisi gibi güncel diğer kitaplarla kıyaslayarak yapıyorum ve bu yüzden ne kadar çok olduğunu hissetsem de on üstünden altı puan veriyorum.
yeni yeni kitap okuyanlara, ortaokul/lise başındakilere önerebilirim ama onun dışında, gerek de yok.
