Seni unutacak ömrüm kalmadı
Bir soğuk zamanın akşamında
Dönüp yine sana başlıyorum...
İnsana inanmadan şiire inanamayız. Solgun bir gönülle ölümü bile arzu edemez insan. Sonu önceden bilinen sözün şiiri olmaz. Yaşlı bir zamanın tozunu yazıya düşürmemek gerek.
Dünya bir testidir, de, Ömür Hanım, ömür bir su... Sızar iğne ucu gözeneklerinden zamanın, bir içim serinlik bir yudum mutluluk için. Bir gün ölümün balkonundan... dökülür toprağa el içi kadar bir su. Yerde birkaç damla nem, bir avuç ıslaklık...
Yalnızlığı biliyorum, dedim. Hayal ve hatıradan yapılmış zamanı biliyorum. İnsan yüreğinin bir başına gezdiği yerleri biliyorum.
Sahi nedir yaşamın anlamı? Geriye dönüyorum sık sık yanıt aramak adına, yüreğimin silik izler bırakıp ağır yükler aldığı zamanın derin dehlizlerine. Bakıyorum, umut karam sarlığın, sevinç acının azıcık soluk almasından başka ne ki? Yaşamsa, gerçekle düşün umutsuz bir savaşı, her şeyi içine alan kocaman bir yanılsama... Değil mi yoksa?
Susuşundaki hıncı seviyorum.
Kalbinde ürperen kışı seviyorum.
Ellerindeki bilge zamanı
denizi yağmurdan korumaya çalışan
çocukluğunu seviyorum.
Sayfa 50
"Gerçek zamanla yüreğin zamanı nasıl
karışıyor böyle...
PDFKitabı okudu
En çok akşamları duyuyorum zamanın acısını. Bir kandilin yağı bitmiş de fitili yanıyormuş gibi garip bir is kokusu yayılıyor eşyalardan. Eskimeyi hiç bu kadar yakın ve yoğun yaşamamıştım. Duvarlar bir sünger gibi emiyor gün boyu sokaklardan topladığım sesleri. Işık, sevinç ve hareket yerini koyu bir gölge, bir dip yalnızlığına bırakıyor. Geriye bir iç çekiş, bir uğultu, bir sayıklama gibi kendi sesim kalıyor, aynalara buğular düşüren. Kitap, şarkı, sigara ...
Ölüm… İnsanın üstesinden gelemediği, zamanını seçemediği yaşamın en acılı, son büyük gerçeği.
Sayfa 231Kitabı okudu
Seni unutacak ömrüm kalmadı
Bir soğuk zamanın akşamında
Dönüp yine sana başlıyorum...
Sayfa 34Kitabı okudu
Seni unutacak ömrüm kalmadı
Bir soğuk zamanın akşamında
Dönüp yine sana başlıyorum...
"İnsan ruhu-der, Kazancakis- dünyanın en emperyalist gücüdür; fetheder, fetheder ve hiçbir zaman fethettikleri ona yetmez." Bu sözü şöyle anlamak istiyorum ben: Böyledir, çünkü insan zamanın geçiciliğini canında duyar; böyledir çünkü yaşarken ölümü bir bilinç halinde yaşayan tek varlık insandır.
Sayfa 52Kitabı okuyor
En çok akşamları duyuyorum zamanın acısını.
Sayfa 94 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
"...böyledir çünkü yaşarken ölümü bir bilinç halinde yaşayan tek varlık insandır. Her birinin sonsuz duygu ve davranış çeşitliliği olan bunca insanın zamanından ve hayatından, bizim payımıza düşen bir küçük cümledir. Bu, doğanın bize, hepimize bir haksızlığıdır. Biz, başka insanlara, mekânlara ve onların hayatlarına giderek, bu sonsuzluğa kendi cümlemizi eklemek ve bu sonsuzluğu kendi cümlemize eklemek isteriz. Gitmek, uzaklar ve yolculuklar, doğanın insan tekine olan bu cimriliğine karşı, insanın bulduğu bir varoluş mucizesidir. "
Sayfa 53Kitabı okuyor
Ne mi yapıyoruz
Yitirmiş mihrabını zamanın mabedinde
Bütün bir ülke
Yanlış secdelerde eğil eğil
Bunalıyoruz
