Bir kalp, sevmek için mutlak servete, asâlete mi muhtaçtır? Bence, en hâlis ikbâl, ruhun göründüğü iki güzel göz; en büyük servet, kalbin hissini gösteren gül renginde dudaklardan akseden tebessümdür. Güzellikten büyük asâlet, kalp saflığından büyük servet mi olur?